Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Ορισμένες καίριες διαπιστώσεις από τα πεπραγμένα του Δήμου Θεσσαλονίκης



της Αννας Σεμερτζίδου*


            Ως υπεύθυνη για την παρακολούθηση των πεπραγμένων στο Δήμο Θεσσαλονίκης, προσπάθησα στο σημείωμα αυτό να συγκεντρώσω τα βασικότερα σημεία της πορείας των αυτοδιοικητικών πραγμάτων όσο πιο σύντομα γίνεται. Έχω γράψει πολλές σχετικές αναφορές, στις οποίες αναλύεται εκτενέστερα η κατάσταση και στις οποίες υπογραμμίζω το γεγονός πως η ζωή μας στο αστικό περιβάλλον και στην αστική κοινωνία θ’ αλλάξει (θ’ αλλάξει και η ζωή στην ύπαιθρο, αλλά αυτό δεν περιλαμβάνεται στη δική μου έρευνα). Τουλάχιστον αυτός είναι ο διακηρυγμένος στόχος των αρμοδίων που θέλουν να επιβάλουν τη νέα Ατζέντα 2030 Βιώσιμης Ανάπτυξης, που υπογράφτηκε κεντρικά και από τον Έλληνα πρωθυπουργό Α. Τσίπρα το καλοκαίρι του 2015  στην εαρινή σύνοδο του ΟΗΕ. Η Ατζέντα αυτή θα υλοποιήσει κάποιους από τους 17 στόχους της μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης, μέσω των δημάρχων. Γι’ αυτό το λόγο η ΚΕΔΕ στο πρόσφατο συνέδριό της στη Θεσσαλονίκη ζήτησε συνταγματική αναθεώρηση του ‘’Καλλικράτη’’, ώστε να τους δοθεί μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Θέλουν να δρουν ανεξάρτητα από την κεντρική διοίκηση, να παίρνουν αυτόνομες αποφάσεις, να έχουν δικό τους ταμείο και να δανείζονται κατά βούληση. Εν ολίγοις, επειδή πίσω τους υπάρχει δυνατό παρασκήνιο, μπορεί και να πετύχουν να γίνουν οι δήμοι μικρά ‘’κρατίδια’’ διαμελίζοντας την ενιαία διοικητική δομή της Ελληνικής  Επικράτειας ακόμη περισσότερο. βλ. άρθρο στην Καθημερινή: Επιπλέον αυτοτέλεια των δήμων ζητούνΚαμίνης, Μπουτάρης


            Τους δήμους Θεσσαλονίκης και Αθήνας, βοηθά στην υλοποίηση των στόχων τους -15 στόχοι για τη Θεσσαλονίκη- μέσω του νέου Στρατηγικού Σχεδιασμού Βιώσιμης Ανάπτυξης με ορίζοντα το έτος 2030, το Ιδρυμα Ροκφέλλερ και ο ΟΟΣΑ, καθώς οι δύο πόλεις εντάχθηκαν στο πρόγραμμα των 100 Ανθεκτικών Πόλεων. Ως ανθεκτικότητα μιας πόλης ορίζεται η ικανότητά της να επιβιώνει παρά τις ασύμμετρες πιέσεις που μπορεί να δεχτεί, π.χ. μια ραγδαία εξάπλωση της φτώχειας, τεράστιες μεταναστευτικές ροές, ένας πολύ μεγάλος σεισμός και άλλα παρόμοια καταστροφικά.

            Επειδή έχουν στόχο να δώσουν εξουσίες πρωθυπουργικές στο δήμαρχο (‘’μέχρις ύβρεως’’ που έγραψε και η κ. Λιάκου (http://linaliakou.me/ti-dimarhous-theloume/, δηλ. η υπεύθυνη του προγράμματος Ανθεκτικές Πόλεις για τη Θεσαλονίκη και πρόεδρος της Μητροπολιτικής Αναπτυξιακής Α.Ε. του δήμου, εξετάζοντας τις πόλεις ως ανεξάρτητες από το κράτος οντότητες πολιτών), ζητούν και την ανάλογη αυτονομία των πόλεων και την ανάδειξή τους σε μητροπολιτικά κέντρα.

            Το Στρατηγικό Σχέδιο Θεσσαλονίκη 2030, που προέκυψε ως πεμπτουσία της συνεργατικής δουλειάς του δήμου Θεσσαλονίκης και του Ιδρύματος Ροκφέλλερ, είναι φανερό πως, παρά τις ασάφειές του, αναζητά νέο ρόλο για τις ελληνικές πόλεις στη Νέα Τάξη και Εποχή χρησιμοποιώντας τες ως πεδίο πειραματισμών λόγω κατάρρευσης της οικονομικής ευρωστίας των δήμων. Θα είναι διεθνοποιημένες; Θα έχουν πολυπολιτισμικό χαρακτήρα; Θα είναι σταθεροποιητικοί παράγοντες της ευρύτερης περιοχής;

Παράλληλα δομείται νέας μορφής αυτοδιοίκηση με τον κύριο λόγο και ρόλο να πηγαίνει στη Νέα Κοινωνία των Πολιτών σε συνεργασία με το δήμαρχο, η οποία αποτελείται από συνεργατικά σχήματα: ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις), ΚΟΙΝΣΕΠ (Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις), ΚΟΙΣΠΕ (Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης), ΑΜΚΟ (Αστικοί Μη Κερδοσκοπικοί Οργανισμοί), σύλλογοι, όμιλοι, σωματεία, αρκεί να έχουν αποδεχτεί το δόγμα της αειφορίας και της βιώσιμης πράσινης ανάπτυξης. Αυτή η νέα κοινωνία είναι που θα διαχειριστεί και τα ‘’κοινά αγαθά’’, τα ΝΕΤΑΜ όπως τα ονομάζουν (δηλ. Νερό, Ενέργεια, Τροφή, Απορρίμματα, Μεταφορές). Το όλο πλάνο της συνεργασίας  ονομάζεται «Συμμετοχική Δημοκρατία».

Βασικό εργαλείο της νέας μορφής διακυβέρνησης θα αποτελέσει η ηλεκτρονική συγκέντρωση των δεδομένων των πάντων, φορέων, επιχειρήσεων, πανεπιστημίων, υπηρεσιών, πολιτών, με σκοπό να σχηματιστούν συμβούλια κοινοτήτων που θα επιλύουν τα αστικά θέματα μέσω της πρόσβασης στα δεδομένα. Η συμμετοχή και η συνεργασία των πολιτών θεωρείται κρίσιμος παράγοντας, καθώς η νέα διακυβέρνηση πρέπει να γίνει αποδεκτή από την κοινωνία (τον δήμαρχο «τον ενοχλεί αφάνταστα» η «παθητικότητα» και η «κατάθλιψη» των πολιτών)! Το όλο project κοστολογείται για αρχή στα 50 εκατ. ευρώ που θα προέλθουν από δανεισμό από τράπεζες: ΕΤΕΠ (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων), ΕΤΠΑ (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης) και Παρευξείνια τράπεζα (Τράπεζα Εμπορίου και Ανάπτυξης Εύξεινου Πόντου – BSTDB).

            Άλλη σημαντική πληροφορία είναι η στενή συνεργασία του δήμου αλλά και πολλών βουλευτών και υπουργών της κυβέρνησης (βλέπε Σ. Φάμελλος και το δημοψήφισμά του για το νερό που το συζήτησε σε ειδική εκδήλωση του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ) με την Ελληνογερμανική Συνέλευση και τα Γερμανικά Ιδρύματα. Ο κύριος ρόλος της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης είναι η παροχή τεχνολογίας και τεχνογνωσίας για την εγκατάσταση Α.Π.Ε. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται εργοστάσια καύσης σκουπιδιών στην ηπειρωτική Ελλάδα και κινητές μονάδες καύσης απορριμμάτων στα νησιά. Καθώς απαγορεύεται από τη Βιώσιμη Ατζέντα η χρήση των φυσικών πόρων (ξυλείας, πετρελαίου, φυσικού αερίου, νερού) για να μην έχουμε διαταραχή του οικοσυστήματος (έκλυση διοξειδίου του άνθρακα και κλιματική αλλαγή), εκείνο που απομένει είναι η ανάπτυξη της κυκλικής, της ψηφιακής οικονομίας και της βιοοικονομίας που ασχολείται με γενετική μηχανική, βιοπληροφορική και βιοτεχνολογία τροφίμων. Σύμφωνα με τη λογική της μη χρήσης νέων πόρων, προβλέπεται η ανάκτηση ενέργειας από πόρους ήδη χρησιμοποιημένους. Ακόμη και τα αστικά λύματα, αν υποστούν την κατάλληλη επεξεργασία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το πότισμα χωραφιών. Να σημειώσουμε εδώ πως σπεύδουν πανικόβλητοι επιχειρηματίες, βιομήχανοι και ακαδημαϊκά ιδρύματα να πάρουν μέρος στη νέα οικονομία με όποιο τρόπο μπορούν. Δεν εξαιρούμε και τους πολίτες που τρέχουν να μπουν σε συνεργατικά σχήματα, για να επιβιώσουν. Ο Σ. Φάμελλος νομοθέτησε ακόμη και την καύση τοξικών βιομηχανικών και νοσοκομειακών αποβλήτων. Το ΤΙΤΑΝ, στην πόλη μας, ήδη αδειοδοτήθηκε να συγκεντρώνει και να καίει σκουπίδια.

            Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης φροντίζει, επίσης, να «ανοίγει τους ορίζοντες» των νέων μαθαίνοντάς τους δωρεάν ξένες γλώσσες για να φύγουν στην ξενιτιά. Πηγαίνει να καταθέσει στο δικαστήριο που δικάζει τον Παπαγεωργόπουλο και δεν του καταλογίζει κακή πρόθεση παρά έλλειψη ελέγχων, βλ. άρθρο στη Μακεδονία: Δίκη της παγίας: «Καίει» το σύστημαΠαπαγεωργόπουλου ο Μπουτάρης
               Φυσικά γνωρίζει τι κάνει και τι λέει, γιατί και επί των ημερών του εντοπίστηκαν σκάνδαλα και κακοδιαχείριση, ποσά και τιμολόγια που έκαναν φτερά (βλ. άρθρο μου: Διεθνείς «συνεργασίες»,κακοδιαχείριση, χρέη και «μητροπολιτικός μεγαλοϊδεατισμός» του δήμουΘεσσαλονίκης).
           
Μεγάλος καημός συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης στο δήμο είναι η πώληση του λιμανιού. Ο κ. Μπουτάρης επιμένει πως η Α προβλήτα πρέπει να αποδοθεί στο δήμο, αλλά οι Καλαφάτης και Τζιτζικώστας επιμένουν πως αυτά είναι λόγια του αέρα και πως δεν γίνονται.

            Άλλο σημαντικό που απασχόλησε όλους ήταν το θέμα της εγκατάστασης των μεταναστών και των προσφύγων με τη βοήθεια των ΜΚΟ, του Solidarity Now, της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Η τελευταία αποδείχτηκε  απαιτητική και πολυδάπανη παρά τη λιτότητα στη χώρα. Οι σύμβουλοί της πληρώνονται με  χιλιάδες ευρώ (άκουσα για 17 χιλ.) το μήνα, τη στιγμή που τη δύσκολη δουλειά την  κάνουν δημοτικοί υπάλληλοι.

            Για να βρει το μέρος και να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για το Μουσείο Ολοκαυτώματος ο δήμαρχος δέχτηκε δωρεά 10 εκατ. ευρώ από το υπουργείο εξωτερικών της Γερμανίας και άλλα τόσα θα δεχθεί από το Ίδρυμα Στ.Νιάρχος, πάντα με τη συμπαράσταση της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσ/νίκης. Αν αυτή έβαλε κάποιο ποσό δεν το γνωρίζω. Αν παίρνοντας τα χρήματα από τους Γερμανούς, αναγνώρισε και τα μνημόνια καθόλου δεν τον ενδιαφέρει. Αν έδωσε κάποια ανταλλάγματα και ποια, θα φανεί…

            Στο πλαίσιο της Βιώσιμης Κινητικότητας επιθυμεί διακαώς τη χρηματοδότηση και κατασκευή τραμ στην πόλη. Παρά την καταστροφή που επέφερε το μετρό, οι άρχοντες της πόλης εξακολουθούν να θέλουν το βασανισμό της κοινωνίας ανοίγοντας νέα εργοτάξια στους δρόμους, νέες πτωχεύσεις επιχειρήσεων, και τις εργολαβικές εταιρείες των έργων με γεμάτα πορτοφόλια. Εκτός αυτού, είναι και φανατικός διώκτης των ιδιωτικών αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης γιατί το απαγορεύει η βιωσιμότητα του αέρα. Πεζοδρομήσεις, ποδηλατοδρομίες, μαραθώνιοι κάθε τρεις και λίγο, σε αυτό το στόχο αποσκοπούν.

            Μόλις η κ. Αλίκη Περρωτή εξήγγειλε τη δωρεά της στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή  για τη δημιουργία του Κολλεγίου Περρωτή, όπου ο Αθ. Τσαυτάρης θα διδάσκει αγροτεχνολογία και βιοτεχνολογία τροφίμων, ο δήμαρχος κάλεσε το δημοτικό συμβούλιο να απονείμει τιμητική αναφορά στην μεγάλη ευεργέτιδα.

            Αυτές είναι κάποιες από τις σημαντικές ειδήσεις που αξίζει να αναφερθούν για το δήμο Θεσσαλονίκης. Να είστε βέβαιοι πως τα ίδια, ίσως και χειρότερα, συμβαίνουν σε όλους τους δήμους της χώρας. Η διάλυσή της χώρας, και επισήμως, θα γίνει με τη συνταγματική αναθεώρηση που θα αποσπάσει τους δήμους από την κεντρική διακυβέρνηση. Αυτό θα μπορούσαμε πιθανόν να το συζητήσουμε, αν οι δήμαρχοι είχαν καλύτερες πιστοποιήσεις για τις αγαθές τους προθέσεις και τις επιλογές τους στις συνεργασίες. Τώρα να εμπιστευτείς ποιον; Τον Ροκφέλλερ; τον Φούχτελ; τον Σ. Νιάρχο; το Μποδοσάκειο Ίδρυμα; τον Σόρος με την Αλληλεγγύη του; την Ύπατη Αρμοστεία; Με όλους αυτούς συνεργάζονται οι δήμοι που ζητούν αυτονομία.
Το ζητάνε μόνοι τους ή τους το υπαγορεύσανε;

* Η Άννα Σεμερτζίδου είναι εκπαιδευτικός, μέλος του συντονιστικού του ΕΠΑΜ Τ.Ο. Θεσσαλονίκης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου