του Γιώργου Γιαγκίδη
Με έναυσμα το βίντεο αυτό του 2014,
καταλαβαίνει κανείς πως ζει σε μια εποχή που διακρίνεται ως το μεταίχμιο της
απλής αγνής λαϊκής λογικής προς ένα νεοφανές ευτελισμένο lifestyle, σημείο των
καιρών βεβαίως.
Ο Π. Μουζουράκης στο βίντεο μας καλεί να κάψουμε τη σημαία και να αφοδεύσουμε πάνω στις εθνικιστικές μας εορτές, σαν εθνικιστικό έθνος που είμαστε άλλωστε και ας είμαστε η μόνη χώρα που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση της από τη Γερμανική Κατοχή, η οποία έληξε στα τέλη του 1944.
Σαν νέος άνθρωπος λοιπόν αναρωτιέσαι που βρίσκεσαι; Ζεις σε μια χώρα που καλούνε ορισμένοι τη Μικρασιατική Καταστροφή ιμπεριαλιαστική επέμβαση της Ελλάδος κατά της κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παραβλέποντας φυσικά πως αυτά τα συνθήματα προέρχονται από ποίμνια με τσοπάνηδες έμμισθους ανθρώπους της αριστεράς.
Μιας πολιτικής οντότητας στη μορφή του εκτρώματος που έλαβε σήμερα γυρνώντας την πλάτη στο αγωνιστικό & κοινωνικό της παλαιό προφίλ, βυθισμένη στη μπροσούρα των Μ.Κ.Ο, της διεθνιστικής πολιτικής (τι και αν ο Τρότσκι μιλούσε για διεθνισμό της εργατικής τάξης και όχι των λαών;) και της πωρωμένης αθεΐας και απατριδισμού.
Στο πανεπιστήμιο και τα Α.Τ.Ε.Ι πάλι είσαι ανάμεσα σε έναν ωκεανό αφρόνων. Από τη μια πλευρά τα Golden Boys της μνημονιακής ομοφωνίας ΔΑΠ & ΠΑΣΠ και απέναντι τα ΕΕΑΚ, άγνωστες ακροαριστερές παρατάξεις και μια ΠΚΣ απομονωμένη, φερέφωνο μπαγιάτικης στείρας σοβιετικής προπαγάνδας, με πρακτική άσκηση μηδενική από τους ίδιους που πωρωμένα φωνάζουν για την λυκοσυμμαχία της Ε.Ε που τους μισθώνει με > 20.000 ευρώ/ευρωβουλευτή, η παράνοια του μεταφυσικού ένα πράγμα.
Στις φοιτητικές εκλογές πάλι, είσαι ανάμεσα σε άσβερκους νταβάδες σωματοφύλακες των γυαλιστερών Golden Boys και απέναντι στους "αντάρτες συνεχιστές του Α. Βελουχιώτη" (που όποτε συμφέρει τον έχουν πρότυπο και άλλοτε τον καλούν εθνικιστή, επειδή δήλωνε πατριώτης) και αναρωτιέσαι στα σκοινιά αυτής της παλαίστρας που βρίσκεται η αλήθεια μέσα σε αυτά τα λούμπεν γκρουπούσκουλα; Θέλουμε ένα φοιτητικό άσυλο όπως είναι σήμερα ή ένα πανεπιστήμιο χωρίς άσυλο;
Ο Π. Μουζουράκης στο βίντεο μας καλεί να κάψουμε τη σημαία και να αφοδεύσουμε πάνω στις εθνικιστικές μας εορτές, σαν εθνικιστικό έθνος που είμαστε άλλωστε και ας είμαστε η μόνη χώρα που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση της από τη Γερμανική Κατοχή, η οποία έληξε στα τέλη του 1944.
Σαν νέος άνθρωπος λοιπόν αναρωτιέσαι που βρίσκεσαι; Ζεις σε μια χώρα που καλούνε ορισμένοι τη Μικρασιατική Καταστροφή ιμπεριαλιαστική επέμβαση της Ελλάδος κατά της κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παραβλέποντας φυσικά πως αυτά τα συνθήματα προέρχονται από ποίμνια με τσοπάνηδες έμμισθους ανθρώπους της αριστεράς.
Μιας πολιτικής οντότητας στη μορφή του εκτρώματος που έλαβε σήμερα γυρνώντας την πλάτη στο αγωνιστικό & κοινωνικό της παλαιό προφίλ, βυθισμένη στη μπροσούρα των Μ.Κ.Ο, της διεθνιστικής πολιτικής (τι και αν ο Τρότσκι μιλούσε για διεθνισμό της εργατικής τάξης και όχι των λαών;) και της πωρωμένης αθεΐας και απατριδισμού.
Στο πανεπιστήμιο και τα Α.Τ.Ε.Ι πάλι είσαι ανάμεσα σε έναν ωκεανό αφρόνων. Από τη μια πλευρά τα Golden Boys της μνημονιακής ομοφωνίας ΔΑΠ & ΠΑΣΠ και απέναντι τα ΕΕΑΚ, άγνωστες ακροαριστερές παρατάξεις και μια ΠΚΣ απομονωμένη, φερέφωνο μπαγιάτικης στείρας σοβιετικής προπαγάνδας, με πρακτική άσκηση μηδενική από τους ίδιους που πωρωμένα φωνάζουν για την λυκοσυμμαχία της Ε.Ε που τους μισθώνει με > 20.000 ευρώ/ευρωβουλευτή, η παράνοια του μεταφυσικού ένα πράγμα.
Στις φοιτητικές εκλογές πάλι, είσαι ανάμεσα σε άσβερκους νταβάδες σωματοφύλακες των γυαλιστερών Golden Boys και απέναντι στους "αντάρτες συνεχιστές του Α. Βελουχιώτη" (που όποτε συμφέρει τον έχουν πρότυπο και άλλοτε τον καλούν εθνικιστή, επειδή δήλωνε πατριώτης) και αναρωτιέσαι στα σκοινιά αυτής της παλαίστρας που βρίσκεται η αλήθεια μέσα σε αυτά τα λούμπεν γκρουπούσκουλα; Θέλουμε ένα φοιτητικό άσυλο όπως είναι σήμερα ή ένα πανεπιστήμιο χωρίς άσυλο;
Γιατί το ώριμο και ορθό αίτημα για ένα
πανεπιστημιακό άσυλο με στιβαρό φοιτητικό κίνημα και συνδρομή του πανεπιστημίου
για εκκαθάριση τέτοιων παρανοϊκών συμπεριφορών πηγαίνει στην κάλαθο, καθώς
ψευτοαριστεροί και νεοφιλελεύθεροι δουλεύουν για αυτό περίφημα συλλήβδην.
Γνήσιο παράδειγμα ο ξυλοδαρμός του ανάπηρου κατά 80% εθελοντή της AIESEC (η οποία προβάλει και ρυθμίζει τη νέα μορφή "ταπεινού εθελοντισμού" που πολλές φορές τον πληρώνεις για μια συστατική επιστολή και ας δουλεύεις!) από "αγνώστους" και δη πολλούς εξωσχολικούς στην ΑΣΟΕΕ. Άλλο ένα παράδειγμα τα συνεχή επεισόδια στο ΠΑΜΑΚ της Θεσσαλονίκης, όπως στην εκδήλωση με τίτλο: «Η Τέχνη αποτυπώνει τον μετανάστη» που ξεκίνησαν τα ΕΕΑΚ, γιατί όταν δεν υπάρχει η λογική βάση στήριξης κάποιου επιχειρήματος καιρός για τα αριστερίστικα καδρόνια. Και ναι, δεν γουστάρουμε καθόλου τον κάθε Ποταμίσιο, αλλά ο λαός ποθεί πολιτικό λόγο με επιχειρήματα και όραμα, χωρίς να καρτερά καθόλου ζωώδεις αντιδράσεις αφρόνων με προσωπείο ανατρεπτικού, με στόχο μονάχα να προκαλέσουν απόλυτη σύγχυση τελικά.
Λίγοι είναι οι τυχεροί και γνήσιοι φοιτητές με καθαρό νου που κρατάνε τις σχολές τους καθαρές από αυτά τα όντα της πολιτικής προπαγάνδας και κομματικοκρατίας, όπως εμείς σαν φοιτητική παρουσία στο ΑΤΕΙ Διατροφής & Διαιτολογίας Σητείας, με μόνο την Π.Α.Φ.ΣΗ (Παράταξη Ανεξάρτητων Φοιτητών Σητείας) και Ε.Α.Σ.Π (Ενιαία Ανεξάρτητη Σπουδαστική Παράταξη) που στείλαμε στο διάτανο όλους αυτούς που διαφθείρουν τα πάντα, για μια θεσούλα κάπου, για λίγο χρήμα και πρεστίζ... Τα πλήρως ετερόφωτα μικρά κτήνη της εποχής μας.
Και ποιος ο κλαρινογαμπρισμός της πολιτικής σήμερα και ποιο το άθλιο lifestyle της;
Η κουλτούρα του dress code του χαρτογιακά ή του ANTIFA σε συσκευασία δώρου, στις ψευδείς αντισυστημικές παρουσίες στα φεστιβάλ για την κάθε Ηριάννα και κάθε Παύλο, αθώα θύματα - σύμβολα καπηλείας ανατροπής με άρωμα νεοφιλελευθερισμού, με τον κάθε Αγγελάκα που δεν του κάνει το BREXIT και του κάθε Χαρούλη της κάθε ΜΚΟ "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ". Έπειτα η προπαγάνδα στα διάφορα διαλείμματα μετά της μουσικής. Το πάθος για το διορισμό και τη θεσούλα, σαν κάθε Δέσποινα Κουτσούμπα, το κεφάλι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που μας πειράζει το σύστημα, αλλά για να διοριστούμε στο Υπουργείο Πολιτισμού επί ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη ως αρχαιολόγος, ούτε λόγος. Της κοινωνίας "χειροκροτητή" του ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ (παρά τον αγώνα που δίνει αυτός), μιας κοινωνίας που ορίζει αντιπροσώπους ανατροπής από τον καναπέ της. Του ανατρεπτικού λόγου περί διαγραφής χρέους, δίχως κανένα γαμημένο επιχείρημα για να το ευτελίζουν τελικά ως ένα λόγο ασχετοσύνης. Ένας πολιτικός λόγος προϊόν απόλυτης αμορφωσιάς με ετικέτα "πεφωτισμένου". Μετά και η στράτευση στο γραφείο του κάθε βουλευτή στην αεροπορία τάχα... Χέρι με χέρι η φιλοσοφία του βύσματος και στην αντίπερα όχθη μια κοινωνία που βαριανασαίνει, ξεκινώντας να αναρωτιέται πως θα στείλει στο πυρ το εξώτερον ευρώ, Ε.Ε και το πολιτικό σύστημα.
Στόχος μόνος η παραγωγή ενός έτοιμου προϊόντος προς κατανάλωση του πολιτικού & τραπεζικού συστήματος, ένας άνθρωπος που τρέφεται από το σύστημα, το οποίο τον καταναλώνει σταδιακά και αέναα.
Τα πολιτικά επιχειρήματα στερούνται εκκωφαντικά, καθώς το πρόταγμα κατά του ακραίου νεοφιλευθερισμού και καπιταλισμού έχει παραγκωνιστεί ή καλύτερα αφαιμαχθεί, καθώς για την αριστερά σήμερα ο μόνος εχθρός είναι ο Φασισμός. Ο φασισμός όμως της Χ.Α, μιας αποτελειωμένης πια οργάνωσης, η οποία φαίνεται πως έκλεισε τον κύκλο της ως εγκληματική ψευδοπολιτική οργάνωση και ικανοποίησε το στόχο της ως προς τη συσπείρωση σε κάποια βαθμό υπό το δόγμα "η θεωρία των 2 άκρων", ένα απόλυτο στήριγμα του μνημονιακού συστήματος.
Γιατί άλλωστε ο λαός έχει γραμμένο εδώ και χρόνια των υποτιθέμενο αντιφασιστικό αγώνα; Διότι γνωρίζει πως επικίνδυνη πια δεν είναι η πεθαμένη και παροπλισμένη τόσο εκλογικά & οργανικά Χ.Α, αλλά το ακραίο οικονομικό σύστημα υπό το πρίσμα του Νεοφιλελευθερισμού που τον έχει σχεδόν εξοντώσει.
Εδώ είναι που η δεξιά και η αριστερά σήμερα συναντώνται, στο σημείο δηλαδή που κρατούν ταμπακιέρα για τον ακραίο καπιταλισμό του σήμερα, έστω και εμμέσως πλην σαφώς, όπως το ΚΚΕ που θεωρεί την έξοδο από το ευρώ καταστροφή και η κριτική στην Ε.Ε όσο πάει και εκμηδενίζεται, με τον κάθε άεργο Κουτσούμπα που δεν γνωρίζει σπιθαμή από εργασιακά στην Ελλάδα, καθώς δεν έχει δουλέψει παρά για το κόμμα σε όλη του τη ζωή. Αν θέλετε υπάρχουν και οι αναρχοκαπιταλιστές σήμερα για περαιτέρω ενδυνάμωση του φαινομένου, ενώ για τη δεξιά ούτε λόγος καθώς είναι ανέκαθεν γονατισμένη στα προνόμια των λίγων αρίστων της, απόλυτα απομακρυσμένη από τα κοινωνικά στρώματα, βυθισμένη σε οικογενειοκρατία και ραγιαδισμό από χρυσό.
Και τι πρέπει να κάνει σήμερα η νεολαία;
Γνήσιο παράδειγμα ο ξυλοδαρμός του ανάπηρου κατά 80% εθελοντή της AIESEC (η οποία προβάλει και ρυθμίζει τη νέα μορφή "ταπεινού εθελοντισμού" που πολλές φορές τον πληρώνεις για μια συστατική επιστολή και ας δουλεύεις!) από "αγνώστους" και δη πολλούς εξωσχολικούς στην ΑΣΟΕΕ. Άλλο ένα παράδειγμα τα συνεχή επεισόδια στο ΠΑΜΑΚ της Θεσσαλονίκης, όπως στην εκδήλωση με τίτλο: «Η Τέχνη αποτυπώνει τον μετανάστη» που ξεκίνησαν τα ΕΕΑΚ, γιατί όταν δεν υπάρχει η λογική βάση στήριξης κάποιου επιχειρήματος καιρός για τα αριστερίστικα καδρόνια. Και ναι, δεν γουστάρουμε καθόλου τον κάθε Ποταμίσιο, αλλά ο λαός ποθεί πολιτικό λόγο με επιχειρήματα και όραμα, χωρίς να καρτερά καθόλου ζωώδεις αντιδράσεις αφρόνων με προσωπείο ανατρεπτικού, με στόχο μονάχα να προκαλέσουν απόλυτη σύγχυση τελικά.
Λίγοι είναι οι τυχεροί και γνήσιοι φοιτητές με καθαρό νου που κρατάνε τις σχολές τους καθαρές από αυτά τα όντα της πολιτικής προπαγάνδας και κομματικοκρατίας, όπως εμείς σαν φοιτητική παρουσία στο ΑΤΕΙ Διατροφής & Διαιτολογίας Σητείας, με μόνο την Π.Α.Φ.ΣΗ (Παράταξη Ανεξάρτητων Φοιτητών Σητείας) και Ε.Α.Σ.Π (Ενιαία Ανεξάρτητη Σπουδαστική Παράταξη) που στείλαμε στο διάτανο όλους αυτούς που διαφθείρουν τα πάντα, για μια θεσούλα κάπου, για λίγο χρήμα και πρεστίζ... Τα πλήρως ετερόφωτα μικρά κτήνη της εποχής μας.
Και ποιος ο κλαρινογαμπρισμός της πολιτικής σήμερα και ποιο το άθλιο lifestyle της;
Η κουλτούρα του dress code του χαρτογιακά ή του ANTIFA σε συσκευασία δώρου, στις ψευδείς αντισυστημικές παρουσίες στα φεστιβάλ για την κάθε Ηριάννα και κάθε Παύλο, αθώα θύματα - σύμβολα καπηλείας ανατροπής με άρωμα νεοφιλελευθερισμού, με τον κάθε Αγγελάκα που δεν του κάνει το BREXIT και του κάθε Χαρούλη της κάθε ΜΚΟ "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ". Έπειτα η προπαγάνδα στα διάφορα διαλείμματα μετά της μουσικής. Το πάθος για το διορισμό και τη θεσούλα, σαν κάθε Δέσποινα Κουτσούμπα, το κεφάλι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που μας πειράζει το σύστημα, αλλά για να διοριστούμε στο Υπουργείο Πολιτισμού επί ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη ως αρχαιολόγος, ούτε λόγος. Της κοινωνίας "χειροκροτητή" του ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ (παρά τον αγώνα που δίνει αυτός), μιας κοινωνίας που ορίζει αντιπροσώπους ανατροπής από τον καναπέ της. Του ανατρεπτικού λόγου περί διαγραφής χρέους, δίχως κανένα γαμημένο επιχείρημα για να το ευτελίζουν τελικά ως ένα λόγο ασχετοσύνης. Ένας πολιτικός λόγος προϊόν απόλυτης αμορφωσιάς με ετικέτα "πεφωτισμένου". Μετά και η στράτευση στο γραφείο του κάθε βουλευτή στην αεροπορία τάχα... Χέρι με χέρι η φιλοσοφία του βύσματος και στην αντίπερα όχθη μια κοινωνία που βαριανασαίνει, ξεκινώντας να αναρωτιέται πως θα στείλει στο πυρ το εξώτερον ευρώ, Ε.Ε και το πολιτικό σύστημα.
Στόχος μόνος η παραγωγή ενός έτοιμου προϊόντος προς κατανάλωση του πολιτικού & τραπεζικού συστήματος, ένας άνθρωπος που τρέφεται από το σύστημα, το οποίο τον καταναλώνει σταδιακά και αέναα.
Τα πολιτικά επιχειρήματα στερούνται εκκωφαντικά, καθώς το πρόταγμα κατά του ακραίου νεοφιλευθερισμού και καπιταλισμού έχει παραγκωνιστεί ή καλύτερα αφαιμαχθεί, καθώς για την αριστερά σήμερα ο μόνος εχθρός είναι ο Φασισμός. Ο φασισμός όμως της Χ.Α, μιας αποτελειωμένης πια οργάνωσης, η οποία φαίνεται πως έκλεισε τον κύκλο της ως εγκληματική ψευδοπολιτική οργάνωση και ικανοποίησε το στόχο της ως προς τη συσπείρωση σε κάποια βαθμό υπό το δόγμα "η θεωρία των 2 άκρων", ένα απόλυτο στήριγμα του μνημονιακού συστήματος.
Γιατί άλλωστε ο λαός έχει γραμμένο εδώ και χρόνια των υποτιθέμενο αντιφασιστικό αγώνα; Διότι γνωρίζει πως επικίνδυνη πια δεν είναι η πεθαμένη και παροπλισμένη τόσο εκλογικά & οργανικά Χ.Α, αλλά το ακραίο οικονομικό σύστημα υπό το πρίσμα του Νεοφιλελευθερισμού που τον έχει σχεδόν εξοντώσει.
Εδώ είναι που η δεξιά και η αριστερά σήμερα συναντώνται, στο σημείο δηλαδή που κρατούν ταμπακιέρα για τον ακραίο καπιταλισμό του σήμερα, έστω και εμμέσως πλην σαφώς, όπως το ΚΚΕ που θεωρεί την έξοδο από το ευρώ καταστροφή και η κριτική στην Ε.Ε όσο πάει και εκμηδενίζεται, με τον κάθε άεργο Κουτσούμπα που δεν γνωρίζει σπιθαμή από εργασιακά στην Ελλάδα, καθώς δεν έχει δουλέψει παρά για το κόμμα σε όλη του τη ζωή. Αν θέλετε υπάρχουν και οι αναρχοκαπιταλιστές σήμερα για περαιτέρω ενδυνάμωση του φαινομένου, ενώ για τη δεξιά ούτε λόγος καθώς είναι ανέκαθεν γονατισμένη στα προνόμια των λίγων αρίστων της, απόλυτα απομακρυσμένη από τα κοινωνικά στρώματα, βυθισμένη σε οικογενειοκρατία και ραγιαδισμό από χρυσό.
Και τι πρέπει να κάνει σήμερα η νεολαία;
Να ενισχύσει και να αναλάβει το κομμάτι της στο γνήσιο σημερινό αγώνα, από όποιο μόρφωμα θεωρεί πως γίνεται, πλάι σε όλο το λαό μας. Δεν νοείται ανατροπή δίχως τη νεολαία μπροστάρη. Δεν γίνεται να λησμονούμε τον Ιερό Λόχο της παλιγγενεσίας του 1821 και την ΕΠΟΝ της εποποιίας της αντίστασης. Οφείλουμε να κατανοήσουμε το κλείσιμο της νεολαίας στην άρνηση και αδιαφορία ή έστω στο απολιτίκ των cafe σήμερα, καθώς οικογένεια, κράτος και lifestyle συντέλεσαν κυρίαρχα σε αυτό, με το σύνθημα: Κοίτα την πάρτη σου. Όμως είδαμε τελικά που οδηγεί αυτή η ιδιοτέλεια, στο σήμερα και στο πιο μαύρο αύριο μας.
Εδώ λοιπόν το μεγάλο
στοίχημα του Ε.ΠΑ.Μ. Να τονίσει εκκωφαντικά δηλαδή αυτή την αδήριτη ανάγκη και
να δημιουργήσει το κατάλληλο πολιτικό "σπίτι" για τη διεκδίκηση αυτών των
αιτημάτων και αναγκών για νέους και μη.
Τώρα είναι ο καιρός και όχι αύριο λοιπόν, αυτό που ανέτειλε με τις πλατείες και το ΟΧΙ πριν 2 χρόνια δεν πρέπει να απορριφθεί.
Όλοι μαζί λοιπόν στο κοινό μέτωπο για την ανατροπή.
Φωτογραφία: Η Ε.Π.Ο.Ν.
Τώρα είναι ο καιρός και όχι αύριο λοιπόν, αυτό που ανέτειλε με τις πλατείες και το ΟΧΙ πριν 2 χρόνια δεν πρέπει να απορριφθεί.
Όλοι μαζί λοιπόν στο κοινό μέτωπο για την ανατροπή.
Φωτογραφία: Η Ε.Π.Ο.Ν.
Ο Γιώργος Γιαγκίδης είναι μέλος Τ.Ο Ε.ΠΑ.Μ Ανατολικής Θεσσσαλονίκης & BSc Διαιτολόγος – Διατροφολόγος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου