Γενικό ξεπούλημα σοκ στη Θεσσαλονίκη

της Άννας Σεμερτζίδου – Μπαλούμη*

α) Στοά Μοδιάνο

Η αρχή του ξεπουλήματος κάθε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου στη Θεσσαλονίκη έγινε με την πώληση του ποσοστού 43,64% του Ελληνικού Δημοσίου στην Αγορά ή Στοά Μοδιάνο, που είχε περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ.

            Η Αγορά αποτελεί ένα ιστορικής σημασίας τοπόσημο για τη Θεσσαλονίκη. Είναι στεγασμένη στοά 144 καταστημάτων, 2 υπογείων, 2 περιπτέρων και ενός εξώστη. Βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, κτισμένη στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Αριστοτέλους, Ερμού, Βασ. Ηρακλείου και Κομνηνών. Τα αρχιτεκτονικά σχέδια εκπόνησε το 1922 ο Ελί Μοδιάνο. Κτίστηκε στο μέρος όπου είχε ξεσπάσει η φοβερή πυρκαγιά του 1917. Παλιά βρισκόταν εκεί η εβραϊκή συναγωγή Ταλμούδ Τορά. Το 1980 κηρύχθηκε διατηρητέο ιστορικό μνημείο.

          Το ΤΑΙΠΕΔ, στις 17 Οκτωβρίου 2016, παραχώρησε το ποσοστό του 43,64% (το υπόλοιπο ανήκει εξ αδιαιρέτου σε 59 συνιδιοκτήτες των καταστημάτων του χώρου) στην εταιρεία One Outlet Α.Ε. προς 1,9 εκατ. ευρώ. Κύριος μέτοχος της εταιρείας είναι ο Ομιλος Φάις, του γνωστού Σάμι Φάις, ο οποίος τον καιρό της φούσκας του Χρηματιστηρίου το 1999, κατηγορήθηκε για χειραγώγηση της μετοχής των ΜΑΚΛΩ (Μακεδονικών Κλωστηρίων), έκανε δύο μήνες φυλακή και επανήλθε χρόνια αργότερα με την εμπορία προϊόντων Nike, Puma και Adidas. Συνεργαζόμενη με τον Όμιλο Φάις είναι και η Generic Engineering Technologies (τεχνολογίες γενετικής μηχανικής !!!), που συνδέεται με τον Εμίρη του Κατάρ. Άλλοι μέτοχοι της One Outlet είναι η Notoscom και  πολυεθνικές όπως Bostonians, Nautica, Esprit, Trussardi, Lacost, Gant, Ralph Lauren.

Από όσο πληροφορούμαστε, το τίμημα δεν καταβλήθηκε ακόμη. Αντί αυτού από τις 17 Ιανουαρίου 2017, το ΤΑΙΠΕΔ ζήτησε να γίνει από την Πολεοδομία Δήμου Θεσσαλονίκης μελέτη στατικής επικινδυνότητας της Αγοράς. Η Πολεοδομία εξέτασε το χώρο στις 23 Φεβρουαρίου 2017 και στα τέλη Μαρτίου το πόρισμα μιλούσε για δομική επικινδυνότητα του χώρου. Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την εξέλιξη είναι πολλά. Γιατί το ΤΑΙΠΕΔ δεν είχε παραγγείλει, ως όφειλε, τη μελέτη πριν την παραχώρηση, αλλά το έκανε δύο μήνες μετά; Θα καλύψει μέρος της δαπάνης αποκατάστασης; Με τον τρόπο αυτό δεν απαξιώνεται περαιτέρω η αξία της Στοάς; Θα μειωθεί το τίμημα των 1.9 εκατ. ευρώ; Ποιες θα είναι οι συνέπειες για τους 32 ενοικιαστές των καταστημάτων, οι ιδιοκτήτες των οποίων βρίσκονται οι περισσότεροι στο εξωτερικό; Η στατική επικινδυνότητα δεν είναι ένας καλός λόγος να πουλήσουν οι μικροϊδιοκτήτες τα μαγαζιά τους στον επενδυτή σε χαμηλές τιμές;

Χωρίς να θέλουμε να κατηγορήσουμε κανέναν ακόμη, η υπόθεση δεν εξελίσσεται καλά. Εγείρονται υποψίες προσπάθειας μείωσης του τιμήματος των 1,9 εκατ. και συγκέντρωσης, έναντι χαμηλού τιμήματος, του συνόλου των καταστημάτων της Αγοράς στα χέρια λίγων.

β) Αεροδρόμιο “Μακεδονία’’

Στη συνέχεια, τον Απρίλιο του 2017, είχαμε την ολοκλήρωση της πώλησης του αεροδρομίου “Μακεδονία’’ στο εταιρικό σχήμα της Fraport AG, εταιρείας του Γερμανικού Δημοσίου και της εταιρείας Slentel Ltd του Ομίλου Κοπελούζου, η οποία έχει έδρα την Κύπρο και είναι εταιρεία Off-shore με κεφάλαιο μόλις 5.000 ευρώ. Η Fraport απέκτησε το 74,5% του αεροδρομίου και η Slentel το 25,5%. Για τα επόμενα 40 έτη το αεροδρόμιο δεν θα ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Το τίμημα αγοράς ορίστηκε στο 1,23 δισ. €. Λένε πως από αυτά, τα 688 δισ. θα περάσουν στην εξυπηρέτηση του χρέους. Πιθανόν να πιστωθεί στο χρέος το οποιοδήποτε κέρδος που τυχόν θα έχει το Ελληνικό Δημόσιο από την παραχώρηση των 14 αεροδρομίων σε ξένα χέρια. Η εταιρεία Fraport δεν κατέβαλε το τίμημα με δικά της χρήματα. Προτίμησε να τα δανειστεί από διάφορα πιστωτικά ιδρύματα. Μεταξύ των άλλων δανείστηκε 284 εκατ. από την  Alpha Bank, η οποία ανακεφαλαιοποιήθηκε αρκετές φορές από τους Έλληνες φορολογούμενους. Με άλλα λόγια, τους δανείσαμε για να αγοράσουν δική μας περιουσία.

Πολύ σημαντικά είναι και τα προνόμια που απολαμβάνει ο νέος κάτοχος των 14 αεροδρομίων της χώρας. Θα εκμεταλλεύεται τα καταστήματα αφορολογήτων ειδών ΚΑΕ, ενώ το Δημόσιο υποχρεώνεται να του παρέχει δωρεάν υγειονομικές υπηρεσίες, ΕΚΑΒ, λιμενικές υπηρεσίες, σώμα πολιτικής προστασίας, 92 πυροσβέστες τους οποίους εντελώς αντισυνταγματικά, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση, διάλογο και δική τους αίτηση μετάθεσης, μέσα σε μια νύχτα τους έστειλαν για εκπαίδευση φύλαξης αεροδρομίων. Αν προκύψουν κίνδυνοι από πυρκαγιές για τον ελληνικό πληθυσμό, ιδιαίτερα το νησιωτικό, πώς θα αποτραπούν καταστροφικά φαινόμενα, τη στιγμή που ήδη είναι υποστελεχωμένες όλες οι δημόσιες  υπηρεσίες;

Εκτός των προαναφερθέντων υπηρεσιών, το Ελληνικό Δημόσιο θα παρέχει δωρεάν υπηρεσίες εναέριας κυκλοφορίας, αστυνομικούς και τελωνειακούς ελέγχους και θα επωμίζεται το κόστος των δαπανών συντήρησης των αεροδρομίων. Ακόμη και η γραμμή του Μετρό θα επεκταθεί μέχρι το ‘’Μακεδονία’’, κάτι που δεν προβλεπόταν στον αρχικό σχεδιασμό, και μάλιστα για να γίνει γρήγορα θα είναι υπέργεια.

Τη Μ. Δευτέρα λοιπόν, 10 Απριλίου 2017, χάσαμε περιουσία του Ελληνικού λαού, υποδομές ανεκτίμητης αξίας ως προς τη σημασία τους για την άμυνα της χώρας, για την άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων εντός της επικράτειας, για την κοινωνική συνοχή, για τα εργασιακά δικαιώματα.

Αποκαλυπτικές του τι θα ακολουθήσει είναι οι περιγραφές για τα όσα συνέβησαν τα μεσάνυχτα της Μ. Δευτέρας, ημέρα παραλαβής του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης από τη Fraport. Η παράδοση έγινε ένα λεπτό πριν τα μεσάνυχτα. Οι 200 υπάλληλοι της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας κυριολεκτικά εκδιώχθηκαν από τα γραφεία τους. Οι ‘’εισβολείς’’ παρέλαβαν τα κλειδιά των γραφείων των υπαλλήλων  και απλά τους πέταξαν έξω από το κτίριο, ζητώντας τους να πάρουν τα έπιπλα και τα άλλα πράγματά τους και να πάνε στο μικρό κτίριο, όπου στεγάζεται και ο πύργος ελέγχου. Εκεί στοιβάξανε τα αρχεία τους σε κούτες, τις καρέκλες και τα γραφεία  τους, περιμένοντας να φύγουν εταιρείες που στεγάζονται στο χώρο του αεροδρομίου για να βρουν ένα μέρος να εγκατασταθούν.

  

Σύμφωνα με το νέο οργανόγραμμα της εταιρείας, δεν προβλέπεται θέση Αερολιμενάρχη. Θα αντικατασταθεί από  μάνατζερ. Η ΥΠΑ θα έχει υποδιεύθυνση στη Θεσσαλονίκη και θα  εποπτεύει την αεροναυτιλία, δηλαδή θα χειρίζεται τον πύργο ελέγχου και τα ραδιοβοηθήματα μέσα και έξω από τον αερολιμένα. Όσοι υπάλληλοι περισσέψουν, θα μετακινηθούν σε άλλα αεροδρόμια. Αλλά και όσοι δεν περισσέψουν, γρήγορα θα δουν συμβασιούχους –ήδη προσελήφθησαν 65 άτομα- με μικρότερους μισθούς και ψαλιδισμένα δικαιώματα να τους παρασύρουν σε παρόμοια κατάσταση. Αυτό το κακό έχουν τα ξεπουλήματα. Θέλουν γρήγορο κέρδος από όπου κι αν προέρχεται… Ακόμη και τα καταστήματα που λειτουργούσαν εντός του αεροδρομίου σηκώνονται και φεύγουν, λόγω των απαιτήσεων της Fraport για 500% αυξήσεις στα ενοίκια.

Το σοκ που έπαθε ο πρώην Αερολιμενάρχης του ‘’Μακεδονία’’ Αχιλλέας Τοπούζας όταν τον διώξανε έξω από το κτίριο,  τα λέει όλα. Μακάρι να γινόταν το πάθημα μάθημα. Η πείρα μας δίδαξε πως κάπως θα βολευτούν  οι αξιωματούχοι. Οι πιο χαμηλά στην ιεραρχία όμως θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα, όπως συμβαίνει πάντα σε ένα κράτος που νοιάζεται μόνο για τους  έχοντες και εξέχοντες.

γ) Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης

 Άλλη βασική υποδομή στρατηγικής σημασίας και ψυχή της πόλης έφυγε από τα χέρια του Ελληνικού Δημοσίου, με πρόσχημα την αποπληρωμή ενός χρέους  που όσο το πληρώνεις τόσο μεγαλώνει. Είναι το αγαπημένο μας λιμάνι, ο ΟΛΘ. Με τι θα μοιάζει  η πόλη στερημένη από τις υποδομές εκείνες που της πρόσφεραν, εκτός από έσοδα, και αίγλη; Για ποια Μητροπολιτική Πόλη μιλάνε οι δήμαρχοι, όταν το μόνο που θα διαθέτει θα είναι μια τουριστική πλάζα, ανάμεσα στα σκάμματα του μετρό;

Η πώληση του λιμανιού τελικά έγινε με τις ευλογίες όλων των Επιμελητηρίων και άλλων φορέων της πόλης, με τη βοήθεια και το σπρώξιμο του Δημάρχου του κεντρικού Δήμου, Γ. Μπουτάρη, της ‘’Ανοιχτής Πόλης’’ του Σύριζα, της παράταξης ‘’Εντάξει’’ του Στ. Καλαφάτη της Ν.Δ. και άλλων Αυτοδιοικητικών παραγόντων. Φαίνεται όλοι αυτοί ονειρεύονται οφέλη από τη συνεργασία με τα νέα αφεντικά του λιμανιού.

Όπως ήδη γνωρίζουμε στα τέλη Απριλίου 2017, το 67% των μετοχών του ΟΛΘ  πέρασε στην κοινοπραξία  DIEP- Belterra Investments Ltd-Terminal Link SAS. Η κοινοπραξία αυτή αποτελείται από το Γερμανικό fund DIEP με ποσοστό 50% επί του μετοχικού κεφαλαίου, από την εταιρεία Γαλλικών και Κινεζικών συμφερόντων Terminal-link SAS με  ποσοστό 35%, και τη Belterra συμφερόντων Ιβάν Σαββίδη με  15%. Η τελική τιμή πώλησης διαμορφώθηκε στα 232 εκατ. ευρώ.

            Το προτιμώμενο εταιρικό σχήμα ‘’υποχρεώνεται’’ να κάνει επενδύσεις 180 εκατ. ευρώ για την επόμενη επταετία και τα έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο αναμένεται να φτάσουν τα 170 εκατ. ευρώ, λόγω και του ανταλλάγματος παραχώρησης σε ποσοστό 3,5% του κύκλου εργασιών του ΟΛΘ Α.Ε. Γενικά, το ΤΑΙΠΕΔ εκτιμά πως τα αναμενόμενα κέρδη για το Δημόσιο θα φτάσουν το 1,1 δισ. ευρώ. Στο συνολικό ποσό λαμβάνονται υπόψη και τα μερίσματα από το υπόλοιπο 7,22%. Η σύμβαση θα ισχύσει μέχρι το 2051.

Και ενώ το ΤΑΙΠΕΔ μπορεί να θριαμβολογεί με τους όρους παραχώρησης και τα μελλοντικά κέρδη που περιμένει, η αλήθεια των στοιχείων είναι διαφορετική. Τη στιγμή της πώλησης του λιμανιού, στα ταμεία του υπήρχαν 80 εκατ. ευρώ χρηματικά διαθέσιμα και άλλα 76 εκατ. αποθεματικό. Αυτά θα τα πάρει ο επενδυτής. Άρα το τίμημα των 232 εκατ. μειώνεται κατά 156 εκατ. ευρώ. Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για ένα υγιή οργανισμό, χωρίς ελλείμματα, παρά την απαξίωση τόσων χρόνων. Τα τελευταία 3 χρόνια  είχε 80 εκατ.  ευρώ κέρδη. Το 2016 τα καθαρά κέρδη προ φόρων ήταν 25 εκατ. ευρώ. Σχετικά με το 3,5% που θα πηγαίνει ως αντάλλαγμα στο Κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, πριν την παραχώρηση το ποσοστό ήταν ήδη στο 2%.

Η ιστορία ξεπουλήματος του ΟΛΘ ξεκίνησε επί Σημίτη, όταν το 1999 ο ΟΛΘ μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρεία. Το 2001 μπήκε στο χρηματιστήριο και το 23 % των μετοχών του μοιράστηκε σε ιδιώτες. Κατόπιν, το 2011 το ποσοστό του Δημοσίου πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ.

Οι εργαζόμενοι του λιμανιού φοβούνται για την καταπάτηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Καταγγέλλουν πως τα τελευταία 9 χρόνια δεν έγινε καμία νέα πρόσληψη και την τελευταία 15ετία δεν προχώρησε κανένα αναπτυξιακό έργο. Επίσης ξεκαθαρίζουν πως οι αγοραστές δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν επενδύσεις στο λιμάνι. Αυτό το θέμα επαφίεται στην καλή θέληση του επενδυτή. Το λιμάνι ενδέχεται να διακινεί τα μεγέθη που διακινούνταν μέχρι τώρα, αν δε γίνουν νέες επενδύσεις.

Βλέπουμε πως το λιμάνι μιας μεγάλης πόλης, που στηρίζει μια ακόμη μεγαλύτερη περιοχή, πέρασε σχεδόν όλο σε ιδιωτική κοινοπραξία. Αυτό λέγεται τριτοκοσμική ιδιωτικοποίηση ακραίου νεοφιλελεύθερου τύπου. Ο ακρωτηριασμός της πόλης συνεχίζεται.

δ) πρ. Στρατόπεδο Γκόνου

            Ένα νέο θέμα, που προέκυψε αμέσως μετά την παραχώρηση του ΟΛΘ, ήταν η πεντάμηνη παράταση, από 31 Μαϊου ως  31 Οκτωβρίου 2017, που πήρε η προθεσμία κατάθεσης μη δεσμευτικής εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη δημιουργία εμπορευματικού κέντρου στο πρώην Στρατόπεδο Γκόνου, στα Διαβατά του Δήμου Δέλτα. Ο διευθύνων σύμβουλος της ΓΑΙΑΟΣΕ Αθανάσιος Σχίζας αποκάλυψε πως η παράταση δόθηκε μετά από αίτημα του ΟΛΘ. Πρέπει να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες ανάδειξης του νέου επενδυτή του λιμανιού και να εγκριθούν οι πράξεις από το Ελεγκτικό Συνέδριο, ώστε ο νέος ιδιοκτήτης του λιμανιού να πάρει μέρος στο διαγωνισμό για την κατασκευή του εμπορευματικού κέντρου. Η λειτουργία του λιμανιού θα είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εμπορευματικό κέντρο. Τον φάκελο του στρατοπέδου ήδη τον παρέλαβε η κοινοπραξία που αγόρασε τον ΟΛΘ.

Ο πρόεδρος του ΟΛΘ, Κώστας Μέλλιος, δήλωσε πως, επειδή τα πράγματα στο λιμάνι είναι σε φάση μετάβασης και η ύπαρξη ολοκληρωμένου κέντρου logistics με σιδηροδρομικές υποδομές κοντά στο λιμάνι είναι πολύ ελκυστική ιδέα για το νέο επενδυτή, ζήτησαν παράταση του διαγωνισμού με σκοπό να δοθεί χρόνος καλύτερης προετοιμασίας του.

Το φάκελο του διαγωνισμού παρέλαβε η κοινοπραξία που αγόρασε τον ΟΛΘ, η Diep-terminal Link Sas- Belterra, η ΤΕΡΝΑ, η ΕΤΒΑ, η Kuehne+Nagel, η  Valeur και η Δομοτεχνική.

Στρώνεται σιγά- σιγά ο νέος ‘’δρόμος του μεταξιού’’ για την ανάπτυξη και την κερδοφορία ξένων συμφερόντων.

ε) Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018-2021, στο Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων περνούν πολλές ΔΕΚΟ, μεταξύ των οποίων η Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης, η HELEXPO-ΔΕΘ, η ΕΥΑΘ, η ΕΛΒΟ. Με άλλα λόγια όλη η παραγωγική Θεσσαλονίκη που αποφέρει κάποια κέρδη - ανάσα στους καιρούς της εθνικής μας φτώχειας και ανέχειας.

Η Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης βρίσκεται στο 7^ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης- Αθηνών και είναι μια πολύ καλά οργανωμένη επιχείρηση. Παρόλο που λειτουργεί  με όρους ιδιωτικής οικονομίας, ο χαρακτήρας της παραμένει ως εταιρεία κοινής ωφέλειας. Πρόκειται για Ανώνυμη Εταιρεία με μοναδικό μέτοχο το Ελληνικό Δημόσιο. Ασχολείται με την παραγωγή και κατανάλωση, τη διακίνηση και εμπορία οπωροκηπευτικών και κρέατος με διασφάλιση της ποιότητας και της υγιεινής κατάστασης των προϊόντων. Βρίσκεται σε χώρο 247 στρεμμάτων, με 43 στεγασμένους χώρους. Υπάρχει λαχαναγορά, υπάρχουν 280 καταστήματα. Στην Αγορά διακινούνται 600-800 τόνοι φρούτων και λαχανικών και περί τους 600 τόνους κρέατος. Περίπου 5.000 άνθρωποι δραστηριοποιούνται εντός του χώρου καθημερινά, εργαζόμενοι και αγοραστές, και 2.000 οχήματα Ι.Χ. και αγροτικά κυκλοφορούν στον περιβάλλοντα χώρο.

Πρόκειται πραγματικά για πολύ καλή και κερδοφόρα περίπτωση για να ξεφύγει από τα σαγόνια των μεγαλοκαρχαριών του κέρδους.

στ) HELEXPO-ΔΕΘ

Αλλη πολύ καλή περίπτωση που βγαίνει στο ‘’σφυρί’’ είναι η Helexpo-ΔΕΘ.

Με επιστολή της προς τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, η Διοίκηση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, ΣΒΒΕ, ζητά αναθεώρηση της απόφασης να περάσει η Helexpo-ΔΕΘ στο Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Αναφέρει πως είναι ο βασικός και ίσως μοναδικός οικονομικός πνεύμονας της πόλης. Με τις εκθεσιακές δράσεις του ενισχύει δεκάδες οικονομικούς κλάδους. Μετά από 90 χρόνια ζωής και ουσιαστικής στήριξης της τοπικής οικονομίας και των γύρω περιοχών, είναι τουλάχιστον ανησυχητικό να χαθεί ο πιο πολύτιμος οικονομικός πόρος σε εποχή κρίσης.

Το τελευταίο εξάμηνο διαχύθηκαν στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή 40.000.000 ευρώ από τις δραστηριότητες που προσέλκυσαν 1.000.000 εκθέτες και επισκέπτες.

Από το 2013 που συνενώθηκε η Helexpo με τη ΔΕΘ σε κοινό σχήμα, παρουσιάζεται διαρκής ανοδική αναπτυξιακή πορεία. Δεν επιβαρύνει ούτε τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν επιδοτείται, δεν επιχορηγείται από κανέναν δημόσιο φορέα. Αν περάσει στο Υπερταμείο προς πώληση, η αβεβαιότητα και η αδράνεια θα κυριαρχήσουν στην αγορά σε μια κρίσιμη συγκυρία για τη μετεξέλιξη της ΔΕΘ, καθώς σχεδιάζεται να γίνει ανάπλαση του εκθεσιακού κέντρου με παράλληλη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου. Πέραν αυτού δε φαίνεται πως θα υπάρχει σημαντικό όφελος για το Δημόσιο.

Η ΔΕΘ αποτελεί σύμβολο ταυτισμένο με την ιστορία της πόλης.

ζ) ΕΛΒΟ

ΕΛΒΟ: Πωλείται όπως είναι ‘’επιπλωμένη’’.

Είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία παραγωγής οχημάτων στην Ελλάδα. Είναι πολύ πλούσια σε ακίνητα, οχήματα, εξοπλισμό και κυρίως σε τεχνογνωσία και πατέντες. Βρίσκεται σε ιδιόκτητο οικόπεδο 272.485 τ.μ. στη Βιομηχανική περιοχή της Σίνδου. Από αυτά, κτισμένα είναι τα 60.000 τ.μ. Από το 2011 ανήκει εξ’ ολοκλήρου στο Ελληνικό Δημόσιο μετά την πώληση του μεριδίου 43% που κατείχε ο Όμιλος Μυτιληναίου έναντι συμβολικού τιμήματος ενός ευρώ.

Η εταιρία ιδρύθηκε το 1972 με την επωνυμία Στάγιερ Ελλάς ΑΒΕ, θυγατρική της Αυστριακής Steyr. Παρήγαγε φορτηγά, τανκς και τρακτέρ για λογαριασμό της Αυστριακής εταιρίας. Το 1987 πέρασε στον έλεγχο του Ελληνικού Δημοσίου, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Από τότε παρήγαγε τεθωρακισμένα άρματα μάχης, αστικά και υπεραστικά λεωφορεία, ηλεκτροκίνητα λεωφορεία Neoplan, φορτηγά.

Στις 25 Απριλίου 2017, η Α.Ε Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών Ernst&Young προκηρύσσει δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό για την πώληση των περιουσιακών στοιχείων της ΕΛΒΟ.  

Συγκεκριμένα πωλούνται: 1. Τρία οικόπεδα  στη Βιομηχανική περιοχή της Σίνδου συνολικού εμβαδού 272.485 τ.μ. 2. Κτιριακές εγκαταστάσεις 3. Εξοπλισμός 4. Δικαιώματα Πνευματικής και Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, το σήμα, ο διακριτικός τίτλος ΕΛΒΟ και κάθε άλλο δικαίωμα, όπως τεχνογνωσία, σχέδια , άδειες ΙΤ (Information Technology) και πατέντες που κατοχύρωσε η εταιρία. Η διακήρυξη αναφέρει τιμή εκκίνησης της πώλησης τα 10 εκατ. ευρώ. Η ΕΛΒΟ έχει μπει σε εκκαθάριση. Καταληκτική ημερομηνία προσφορών  ήταν η 15^η Μαϊου  και ώρα 5 μ.μ.

Φυσικά οι 337 εργαζόμενοι αντέδρασαν στο άκουσμα της είδησης πως ο επίδοξος αγοραστής μιας τέτοιας πολύφερνης ‘’νύφης’’ θα διατηρούσε μόλις 230 θέσεις εργασίας. Θεωρούν την πώληση της ΕΛΒΟ διάλυση της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας  και ζητούν να μεταφερθεί η εταιρία στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας από το Υπουργείο Οικονομικών όπου βρίσκεται τώρα. Έκαναν μία 24ωρη απεργία, την καθιερωμένη πορεία διαμαρτυρίας, επισκέφτηκαν την κ. Νοτοπούλου στο ΥΜΑΘ και ζήτησαν συνάντηση με τον κ. Τσακαλώτο.

            Από πληροφορίες που έδωσαν οι εργαζόμενοι, ενδιαφέρθηκαν για την εξαγορά της εταιρίας δύο εταιρείες της Νότιας Αφρικής και δύο Γερμανικές.

Πολύ χλιαρές οι αντιδράσεις των εργαζομένων των οποίων πωλούνται οι εταιρείες , όπου εργάζονται. Παλεύουν για το δημόσιο συμφέρον, παλεύουν για την ανατροπή της πολιτικής του πωλητηρίου που έβαλε η κυβέρνηση, στρέφονται ενάντια στους μονοπωλιακούς ομίλους, αλλά μετά από λίγο καιρό  όλα ησυχάζουν, λες και σήμανε σιωπητήριο. Αυτός είναι ο ‘’ανένδοτο ‘’ αγώνας τους.

η) ΕΥΑΘ

Τέλος, πωλείται και το 23% του μετοχικού πακέτου της ΕΥΑΘ.

Παρά το δημοψήφισμα που είχε οργανώσει ο Σύριζα Θεσσαλονίκης, πριν γίνει κυβέρνηση, με πρωτεργάτη τον νυν υπουργό Περιβάλλοντος Σωκράτη Φάμελλο, όπου πρωτοστάτησε το κίνημα ‘’SOSτε το Νερό’’ και παρείχε στήριξη η Κίνηση 136,  οι ίδιοι άνθρωποι, μετά τη μετάλλαξη που υπέστησαν αφού έπιασαν κυβερνητικά αξιώματα, επανέρχονται για να παραδώσουν το  νερό, το βασικότερο ανθρώπινο αγαθό, σε ξένα συμφέροντα τα οποία στοχεύοντας στο κέρδος θα αυξήσουν την τιμή του  και θα μειώσουν την ποιότητά του.

Στις 12 Απριλίου το ΤΑΙΠΕΔ δημοσίευσε πρόσκληση διαγωνισμού για την πρόσληψη συμβούλου της παραχώρησης του 23%.  Την 1^η Μαΐου έγινε η επιλογή του κατάλληλου συμβούλου, ο οποίος εντός τεσσάρων μηνών θα καταθέσει την πρότασή του για την αξιοποίηση του 23% του μετοχικού μεριδίου. Με βάση την κεφαλαιοποίηση της εταιρείας, η τιμή εξαγοράς του θα κυμαίνεται στα 33-35 εκατ. €.

            Το Σεπτέμβριο θα γνωρίζουμε τι ακριβώς θα σχεδιαστεί. Κι επειδή γίναμε αρκετά έμπειροι στα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων αποικιακού τύπου, μπορούμε να υποθέσουμε πως θα πάρει το μερίδιο κάποια πολυεθνική των υδάτων, η κυβέρνηση θα θριαμβολογεί για το ‘’τίμημα’’ που θα είναι όσο χαμηλότερο γίνεται και θα περάσει στη δεξαμενή του χρέους, ο αγοραστής δεν θα είναι υποχρεωμένος για επενδύσεις, τα απρόσμενα έξοδα και η χασούρα θα είναι δικά μας, ενώ τα κέρδη θα πάνε σε ξένες τσέπες, οι εργαζόμενοι θα καθησυχαστούν στην αρχή αλλά μετά θα γίνει η υποβάθμιση των μισθών και των εργασιακών συνθηκών τους, η τιμή του νερού θα εκτιναχτεί και οι εργασίες αποκατάστασης στο δίκτυο ύδρευσης θα γίνονται με το σταγονόμετρο.

Παρά την είδηση για την πώληση του μεριδίου της εταιρείας,  η ΕΥΑΘ για την επόμενη επταετία σχεδιάζει να επενδύσει 166 εκατ. ευρώ για την αναβάθμιση και τη συντήρηση του υφιστάμενου δικτύου, για τη δεύτερη φάση της επέκτασης της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Νερού με παράλληλο άνοιγμα σε νέες περιοχές υδροδότησης, για τη συντήρηση και την παρακολούθηση του αγωγού Αραβησσού, για την  ενίσχυση του βασικού υδραγωγείου του Αλιάκμονα και τη δημιουργία επί μέρους υδραυλικών ενοτήτων, ώστε να μην παρατηρείται το φαινόμενο ντόμινο.

Ο νέος υποψήφιος μέτοχος θεωρείται πολύ τυχερός που θα βρει έτοιμα έργα αναβάθμισης των υποδομών.

Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για να εκφραστεί το  συναίσθημα  των καταιγιστικών πωλητηρίων των πιο σημαντικών και προσοδοφόρων επιχειρήσεων του Ελληνικού Δημοσίου στη Θεσσαλονίκη. Το ‘’δόγμα του σοκ‘’ επισκέφτηκε την πόλη μας, για να κάμψει τις όποιες αναιμικές αντιστάσεις που τυχόν θα υπάρξουν. Δυστυχώς, ούτε αυτές δεν υπάρχουν.

*Η Άννα Σεμερτζίδου – Μπαλούμη είναι μέλος του συντονιστ. του ΕΠΑΜ Τ.Ο. Θεσσαλονίκης.