Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ

Σειρά: Το κράτος εάλω

 

Η βασικότερη συμφωνία που έκανε την Ελλάδα να μοιάζει πλέον σαν ένα διαλυμένο παιχνίδι lego, αναμφίβολα, ήταν το Μνημόνιο που υπογράφηκε, επισήμως τουλάχιστον, στις 8 Μαΐου 2010. Όμως, δύο μήνες πριν από αυτό, στις 5 Μαρτίου του 2010, υπογράφηκε ένα άλλο μνημόνιο “κατανόησης” μεταξύ της Γερμανικής και της Ελληνικής κυβέρνησης που  ονομάστηκε Ελληνογερμανική Εταιρική Συνεργασία. Ποια συμφωνία από τις δύο (το Α΄ Μνημόνιο του Γ. Παπανδρέου ή η Ελληνογερμανική Συνέλευση) έχει μεγαλύτερη σημασία, θα φανεί σε λίγο καιρό. Μήπως δηλ. το Μνημόνιο και οι γενοκτονικοί όροι του ήταν το μέσο φτωχοποίησης αυτού του λαού με σκοπό να εφαρμοστεί απρόσκοπτα η Ελληνογερμανική Εταιρική Σχέση, καθώς το μυαλό όλων μας θα ήταν στις περικοπές των  εισοδημάτων;

Το Νοέμβριο του 2011 ορίστηκε, εντεταλμένος εκ μέρους της Γερμανικής πλευράς, ο

γνωστός σε όλους κοινοβουλευτικός υφυπουργός παρά τον Ομοσπονδιακό Υπουργό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Hans–Joachim Fuchtel.  Στην επίσημη ιστοσελίδα της GRDE.EU (Ελληνογερμανική Συνέλευση) διαβάζουμε πως ο σκοπός αυτής της συνεργασίας είναι να καταφέρουν οι ελληνικοί και γερμανικοί Δήμοι να συνεργαστούν σε πρακτικά ζητήματα, να ανταλλάξουν εμπειρίες, να προωθήσουν και  να εμβαθύνουν την Ευρωπαϊκή ιδέα, καθώς και να αποδομήσουν στερεότυπα που εμποδίζουν τη βιωσιμότητα των αγαθών σχέσεων των δύο χωρών. Φυσικά, όπως καταλαβαίνουμε, ο στόχος αυτός δεν  είναι αρκετός για να πείσει τον οποιονδήποτε. Υπάρχουν πολλές κρυφές συμφωνίες «συνεργασίας» (όρος τυπικός, γιατί συνεργασία μπορεί να υπάρξει μεταξύ ισότιμων μερών) που αφορούν ζητήματα Υγείας, Παιδείας,  Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, Τουρισμού, Απορριμμάτων, Υποδομών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και άλλα.

Ταυτόχρονα με την υπογραφή της Ελληνογερμανικής Εταιρικής Σχέσης, έρχονται στην Ελλάδα και ανοίγουν γραφεία τα έξι  Γερμανικά  Ιδρύματα (Δεξαμενές Σκέψης), τα οποία μοιράζονται ρόλους και περιοχές. Εκπεφρασμένος στόχος  τους είναι η αρμονική συνεργασία της Κοινωνίας των Πολιτών με το Κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η ενίσχυση του ρόλου των ΜΚΟ και της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά δρώμενα, η προώθηση της Βιώσιμης Ανάπτυξης μέσω της Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας, οι συνεταιριστικές οργανώσεις, οι οργανώσεις αυτοβοήθειας, τα μορφωτικά σεμινάρια σε δημοσιογράφους, η εναλλασσόμενη  εκπαίδευση – κατάρτιση, ο εναλλακτικός τουρισμός, η εγκατάσταση ΑΠΕ, η προστασία μεταναστών και ευπαθών ομάδων, οι βέλτιστες διοικητικές μεταρρυθμίσεις.

Τα Ιδρύματα αυτά είναι:

1. Φρίντριχ Έμπερτ

2. Κόνραντ Αντενάουερ

3. Χάινριχ Μπελ

4. Χανς Ζάιντελ

5. Φρίντριχ Νάουμαν

6. Ρόζα Λούξεμπουργκ

            Εκπρόσωποι των Ιδρυμάτων αυτών βρίσκονται τοποθετημένοι και στις 13 Καλλικρατικές περιφέρειες και διασυνδέονται με φορείς και των 16 Ομόσπονδων Γερμανικών Κρατιδίων. Πάνω από 100 οργανώσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης συνεργάζονται μαζί τους.  Με λίγα λόγια τα Ιδρύματα αυτά, σαν γνήσιες ‘’δεξαμενές σκέψης‘’ παράγουν ιδέες προς εφαρμογή. Αυτή η έκφραση ‘’δεξαμενή σκέψης‘’ -Think Tank- εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 1959 και αφορούσε ομάδες στρατηγικού σχεδιασμού και υποστήριξης των ενόπλων δυνάμεων. Αργότερα επεκτάθηκε σε πολλούς τομείς. Συνήθως εμφανίζονται με τις διακριτικούς τίτλους των Ιδρυμάτων ή Ινστιτούτων. Οι αποφάσεις τους επηρεάζουν και κατευθύνουν ποικίλες κυβερνητικές πολιτικές.
           Στη Θεσσαλονίκη κατέφτασε και εγκαταστάθηκε σε γραφείο επί της οδού Αριστοτέλους το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ (Heinrich Böll). Βρίσκεται κοντά μας από τον Ιούνιο του 2012. Ο Χάινριχ Μπελ ήταν ένας αντιναζιστής, ουμανιστής νομπελίστας Γερμανός πεζογράφος, που γεννήθηκε στην Κολωνία το 1917 και πέθανε το 1985. Ξακουστά έργα του είναι «Ο Κλόουν» και η «Χαμένη τιμή της Καταρίνα  Μπλουμ».

Το Ίδρυμα αυτό έχει επίσημο αντιπρόσωπό του στην πόλη της Θεσσαλονίκης την κ. Όλγα Δρόσου. Σκοπός του είναι να κάνει μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και να πετύχει Βιώσιμη Κοινωνική και Οικολογική Ανάπτυξη εφαρμόζοντας εναλλακτικές πρακτικές. Με δεδομένη την παραδοχή από μέρους τους ότι τα Κράτη – Έθνη έχουν αποτύχει, αυτές οι επίσημες προθέσεις του ιδρύματος μας λένε ήδη πολλά.

Το κράτος εγκαταλείπει την κοινωνική μέριμνα, γίνεται ανηλεής διώκτης του λαού που κυβερνά, και παράλληλα ο λαός αυτός ωθείται από  ‘’δεξαμενές σκέψης‘’ να γυρίσει την πλάτη προς αυτό το κράτος που έχει “αποτύχει” πλέον, να πάρει τη  ‘’ζωή‘’ στα χέρια του -όπως προβάλλουν- να συνεργαστεί ο ένας με τον άλλον αλληλέγγυα, για να μπορέσει να επιβιώσει φτιάχνοντας τράπεζες χρόνου, εναλλακτικά νομίσματα, κοινωνικά νομίσματα ανταλλαγής υπηρεσιών, χαριστικά παζάρια, και προσπαθώντας με συνεταιρισμούς να πουλήσει διάφορα προϊόντα σε συνανθρώπους που σε λίγο δε θα έχουν τίποτε. Η απόλυτη διάλυση της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής συνοχής ονομάζεται και «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση». Η δε λεξούλα  ‘’Οικολογική Ανάπτυξη‘’ ανοίγει ακόμη ένα τεράστιο κεφάλαιο που σχετίζεται με μια ανάπτυξη τόση όσο αντέχει ο ‘’ταλαίπωρος’’ πλανήτης μας. Και εφόσον ο πλανήτης μαστίζεται από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή*, τότε πρέπει ο άνθρωπος να μάθει να ζει με ελάχιστους πόρους για να μην ξοδεύει τους εξαντλημένους πόρους των μελλοντικών γενεών. Επιβάλλεται, λοιπόν, έλεγχος  στην κατανάλωση όλων των αγαθών, από την ενέργεια, το νερό, την τροφή μέχρι τη χρήση γης και τη δόμηση, γιατί καταπατά παραγωγικά εδάφη (Νόμος 4178/2013, άρθρο 51).

*έτσι λένε αλλά τα στοιχεία δείχνουν πως έχουν αναπτυχθεί ιδιωτικές εταιρείες τροποποίησης καιρού. Όπως η ελληνική 3Δ ΑΕ με έδρα τη Θεσσαλονίκη, δραστηριοποιείται από το 1976, και η οποία ειδικεύεται σε εφαρμογές τροποποίησης του καιρού –χιόνι, βροχοπτώσεις, χαλάζι- και είναι μέλος της WMA (Weather Modification Association).

Για να κατανοήσουμε πιο συγκεκριμένα τι ακριβώς κάνει αυτό το Ίδρυμα, δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε λεπτομερέστερα τα προγράμματά του. Για τη χώρα μας έχει επιλέξει συγκεκριμένες δράσεις:

Κοινωνική Οικονομία – ενημέρωση, κατάρτιση και δικτύωση κοινωνικών συνεταιριστικών πρωτοβουλιών και επιχειρήσεων.
Η πραγματικότητα  είναι πως από τότε που εγκαταστάθηκε το Χάινριχ Μπελ στη Θεσσαλονίκη, οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Αν δεν γνώριζε κάποιος από ποιους προωθείται αυτή η ιδέα, θα έλεγε αντλώντας κουράγιο πως στην Ελλάδα υπάρχουν και πονόψυχοι άνθρωποι που νοιάζονται για το κοινό καλό περισσότερο από το άπονο κράτος. Ολόκληρο Ινστιτούτο Κοινωνικής Οικονομίας έχει δημιουργηθεί για να

βοηθήσει ανέργους, συνταξιούχους και όποιον άλλο θέλει, να βάλει τις βάσεις για τη δική του Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση, κοινώς ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. Η ιστοσελίδα του Ινστιτούτου δίνει οδηγίες για το πώς θα φτάσει κανείς να κάνει τη δική του επιχείρηση, και μάλιστα ή με άμεση χρηματοδότηση από κονδύλια της Ε.Ε. ή με επιδοτήσεις από το ΕΣΠΑ.
             Τα προνόμια που παρέχονται για να ενθαρρυνθεί ο κόσμος και να συμμετέχει σε τέτοια επιχείρηση είναι πολλά. Δεν επιβαρύνεται φορολογικά με την έναρξη της επιχείρησής του. Αν είναι άνεργος δε χάνει ούτε την κάρτα ανεργίας ούτε το επίδομα και εξακολουθεί να έχει τα οποιαδήποτε προνόμια ως άνεργος. Αν είναι συνταξιούχος δε χάνει τη σύνταξή του, αν παίρνει  επίδομα πρόνοιας δεν το στερείται. Οι υπεύθυνοι στις ΚΟΙΝΣΕΠ υποχρεούνται να διανέμουν το 35% των κερδών τους ως πριμ επιπλέον του μισθού στους εργαζομένους τους. Μία ΚΟΙΝΣΕΠ μπορεί να ασχοληθεί με οποιοδήποτε είδος δραστηριότητας επιθυμεί. Με εμπόριο, παροχή υπηρεσιών, έρευνα, αγροτικά είδη, κτηνοτροφία, πολιτιστικά, κοινωνική φροντίδα, εκδηλώσεις, αθλητικά κ.τ.λ. Το χρήμα υπάρχει για να τη στηρίξει. Υπάρχει ποιοτική  χρηματοδότηση και προνομιακή επιδότηση από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το HORIZON 2020 και το ΕΣΠΑ 2014- 2020.

          Έγιναν τόσες πολλές οι νεοφυείς αυτές επιχειρήσεις, φτάνουν σε αριθμό πάνω από 220 πανελλαδικά, που ακόμη και οι ίδιοι οι καθοδηγητές τους φοβούνται μήπως έχουμε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, αν προσμετρήσουμε και τις εκατοντάδες ΜΚΟ.  Για το βασικό συντονισμό τους δημιουργήθηκε ήδη ένα Πανελλήνιο Δίκτυο ΚΟΙΝΣΕΠ και ένα Πανελλήνιο Παρατηρητήριο των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών. Θα μπορούσε να το ερμηνεύσει κάποιος ως μια μορφή ιδιάζουσας και πειραματικής λειτουργίας της "νέας κοινωνίας" της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
                Είναι φανερό πως με αυτή τη  νέα μορφή  επιχειρηματικότητας, ο καθένας μπορεί να κάνει

Έρευνα του Γ. Συμεωνίδη στο περιοδ. ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 18/12/15

ό,τι θέλει μαζί με την παρέα του, χωρίς άλλη βοήθεια από το κράτος παρά μόνο  τη χορήγηση μέρους του ΕΣΠΑ. Πλήρης κατακερματισμός της κοινωνίας και πλήρης εξάρτηση από τα κοινοτικά κονδύλια. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα της ακραίας φτώχειας και κρατικής διάλυσης η φούσκα των ΚΟΙΝΣΕΠ είναι για μας δεδομένη. Και έτσι, κλεισμένοι στο μικρόκοσμό μας, αποξενωνόμαστε από το κεντρικό κράτος, αφήνουμε τα δημόσια αγαθά να ξεπουλιούνται και να παραδίνεται η Ελλάδα μας στους πέντε ανέμους. Δημιουργήθηκαν συνεταιρισμοί για να περάσει το νερό στη διαχείριση της τοπικής κοινωνίας (της «κοινωνίας των πολιτών») και οργανώθηκε και δημοψήφισμα για το SOSTE TO NERO… Εντέλει τι έγινε; Η ΕΥΑΘ (Εταιρία Ύδρευσης & Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης) πέρασε πανηγυρικά στο ΤΑΙΠΕΔ!

             Συνεχίζοντας την ανάλυση των στόχων του Ιδρύματος στη Θεσ/νίκη, βρίσκουμε παρακάτω τη δεύτερη επιλεγμένη για την Ελλάδα δράση:
Πράσινη Ανάπτυξη – προώθηση συνεργασιών μεταξύ ελληνικών δήμων, ανταλλαγή τεχνογνωσίας και εμπειριών με γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές οργανώσεις και φορείς.
Σε απλά ελληνικά, Πράσινη Ανάπτυξη σύμφωνα και με τα γραφόμενα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου, σημαίνει τα εξής:

1. Εγκατάσταση ΑΠΕ (Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας) οι οποίες δε συμβαδίζουν

πάντα με τα συμφέροντα των ανθρώπων. Ήδη, στα μέρη όπου εγκαταστάθηκαν ανεμογεννήτριες, οι κάτοικοι σε κοντινή απόσταση παραπονιούνται για πονοκεφάλους και αϋπνίες, γιατί τα μηχανήματα αυτά παράγουν υπόηχους καθώς γυρίζουν γύρω από τον άξονά τους συγκεντρώνοντας και μετατρέποντας ενέργεια. Όσο για τα φωτοβολταϊκά, καταργούμε σε περίοδο στερήσεων εύφορα χωράφια για να φυτέψουμε μεταλλικά πλέγματα.

Επιπλέον, για να επιτύχεις ικανοποιητική ενεργειακή απόδοση από ΑΠΕ, ή θα πρέπει να έχεις πλημμυρίσει τη χώρα από αυτές ή θα πρέπει να κάνεις τέτοια εξοικονόμηση ενέργειας που θα φτάσεις να βρίσκεσαι σε ενεργειακή πενία. Ο αριθμός των  ενεργοβόρων επιχειρήσεων θα πρέπει να περιοριστεί στο ελάχιστο, γιατί προωθείται η σταδιακή κατάργηση της χρήσης  ορυκτών  καυσίμων.

2. Στο κυνήγι της καταπολέμησης του φαινομένου του θερμοκηπίου στις αστικές περιοχές, με δάνεια από το πρόγραμμα Jessica της Τράπεζας Πειραιώς, γίνονται  αστικές αναπλάσεις με σκοπό τη μείωση της θερμοκρασίας, κάτι που δεν είναι τόσο απλό. Κατασκευάζονται θορυβώδη συντριβάνια που όλη μέρα ζαλίζουν τους κατοίκους με το θόρυβό τους (στη νέα πράσινη πλατεία Χρηματιστηρίου Θεσσαλονίκης, μετά τη βιοκλιματική ανάπλασή της,  οι περισσότεροι δουλεύουν με το παυσίπονο στην τσέπη, εκεί που είχαν την ησυχία τους). Στήνονται τεράστιοι ανεμιστήρες, νεροκουρτίνες. Επίσης, ελέω πράσινης επιχειρηματικότητας, κόβουν συνήθως τα παλιά και πλούσια σε φυλλώματα δέντρα και φυτεύουν νέα και μικρά. Είδαμε τι έγινε για την κατασκευή της Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκης, που με το πρόσχημα πως οι 300 παλιές αιωνόβιες λεύκες εμφάνισαν τελείως συμπτωματικά μια ασθένεια, κόπηκαν για να μπουν στη θέση τους γιαπωνέζικου είδους δεντράκια!

            3. Επιβάλλεται η ορθή διαχείριση του νερού. Η διαχείριση των υδάτινων πόρων προϋποθέτει έλεγχο του νερού που ξοδεύει κάποιος, νοικοκύρης ή αγρότης ή γεωργός. Όταν έχεις λίγο νερό στη διάθεσή σου πολύ σύντομα θα φυτέψεις και ανθεκτικούς στην ξηρασία σπόρους, που σημαίνει γενετικά τροποποιημένους. Επίσης, σχεδιάζονται ηλεκτρονικοί μετρητές της κατανάλωσης του νερού. Όποιος καταναλώνει πάνω από το όριο θα δέχεται ένα πρόστιμο.

           4. Η προστασία των δασών είναι επιβεβλημένη, σύμφωνα με την Πράσινη Ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει και  γεωγραφικά αποκλεισμένες δασικές  περιοχές, όπου θα απαγορεύεται η πρόσβαση στους  ανθρώπους.

          5. Η διαχείριση στερεών αποβλήτων αναφέρεται  στην ανακύκλωση αλλά και στην κατασκευή μονάδων επεξεργασίας και διάθεσης αποβλήτων (και θερμική επεξεργασία αστικών λυμάτων για παραγωγή βιομάζας ως πρώτη ύλη για  παραγωγή ενέργειας στη συνέχεια, το λεγόμενο βιοκάρβουνο); Ένας βασικός όρος βιώσιμης διαχείρισης του θέματος είναι και η μείωση της ποσότητας στερεών αποβλήτων. Το οποίο  σημαίνει και μείωση της κατανάλωσης μέσω μειωμένου εισοδήματος.

          Επόμενος σκοπός του εν λόγω ιδρύματος είναι το  SCHOOLS FOR CHANGE, που αφορά εργαστήρια για την αντιμετώπιση του ρατσισμού, των διακρίσεων και της βίας για μαθητές και μαθήτριες.
Το πρόγραμμα αυτό επιτελείται με τη βοήθεια μιας ΜΚΟ που ονομάζεται ΑΝΤΙΓΟΝΗ. Τα εργαστήρια γίνονται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, από το δημοτικό μέχρι το Λύκειο και διδάσκονται τα παιδιά μέσα από μαθήματα της σχολικής ύλης ή μέσα από ειδικά project το τι σημαίνουν στερεότυπες αντιλήψεις / διακρίσεις /ρατσισμός / σχολικός εκφοβισμός και βία /ανθρώπινα δικαιώματα /αναπηρία και κοινωνικός αποκλεισμός /οικολογία και κοινωνία /ισότητα φύλων/ ταυτότητα φύλων κ.ά.

            Επόμενη δράση για την Ελλάδα η υλοποίηση του προγράμματος «Αριάδνη» – Πρόγραμμα ευαισθητοποίησης και κατάρτισης για τις έμφυλες διακρίσεις και τη βία κατά των γυναικών. Το πρόγραμμα πραγματοποιείται και πάλι από τη ΜΚΟ Αντιγόνη και το Πράσινο Ινστιτούτο.

«Συμμαχία για το νερό».- Πρόγραμμα για τη βιώσιμη διαχείριση του νερού και Οδηγός καλών πρακτικών.
          Η «Συμμαχία για το νερό» αποτελείται από το ίδιο το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ, από το Δίκτυο Πράσινων Πόλεων που δημιουργήθηκε με σκοπό την αειφόρο ανάπτυξη και από τη ΜΚΟ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS. Σκοπός είναι η έρευνα για τις βέλτιστες πρακτικές ώστε να έχουμε πάντα νερό. Αυτό μεταξύ των άλλων σημαίνει εξοικονόμηση νερού γιατί χρειαζόμαστε όλο και περισσότερο. Ιδιαιτέρως, αυτό συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα λόγω της αύξησης των οικιακών κήπων. Η «Συμμαχία για το Νερό» έδωσε ημερίδα στη Θεσσαλονίκη στις 23 και 24 Μαΐου 2013. Οι Γερμανοί εμπειρογνώμονες  συμβούλεψαν όλους τους δήμους της χώρας να συμμετάσχουν στο πανευρωπαϊκό δίκτυο όπου συμμετέχουν 8 χώρες και ονομάζεται Right2water (Δικαίωμα στο νερό). Στην ημερίδα μίλησε και ο Σωκράτης Φάμελλος, ένας εκ των πρωτεργατών της κίνησης Σώστε το Νερό και βασικός διοργανωτής του δημοψηφίσματος για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης.

              Το Ίδρυμα δημιούργησε την πλατφόρμα ενημέρωσης και διαλόγου «Συμμετοχή» με σκοπό την προώθηση δημοκρατικών συμμετοχικών πρακτικών και διαδικασιών στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Υπάρχουν κάποιες διεθνείς συνθήκες που επιβάλλουν την περαιτέρω εδραίωση της δημόσιας  συμμετοχής των πολιτών και την ενίσχυση της βιώσιμης ανάπτυξης. Οι συνθήκες/ορόσημα είναι:

•          Αναφορά BRUNDTLAND 1987,
•          Γενική Συνέλευση Ηνωμένων Εθνών του Ρίο Ντε Τζανέιρο 1992,
•          Ευρωπαϊκή Διάσκεψη στο Ααλμποργκ 1994,
•          Σύμβαση Ααρχους 1998,
•          Λευκή Βίβλος για την Ευρωπαίκή Διακυβέρνηση 2001 και
•          Ααλμποργκ συν 10 (νέους τομείς).

Σύμφωνα με τις παραπάνω διεθνείς συνθήκες, για να προχωρήσει η εφαρμογή των αποφάσεών τους επιβάλλεται η συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία σχεδιασμού, χάραξης και εφαρμογής πολιτικών που τους αφορούν όπως ορίζεται στη Γενική Συνέλευση ΟΗΕ το 1992 και στη Λευκή Βίβλο 2001. Πέραν των εκλογών, των δημοψηφισμάτων, της συλλογής υπογραφών, επίσημων δημοσκοπήσεων που ορίζονται από το νόμο, οι πολίτες πρέπει να παίρνουν από κοινού αποφάσεις σε θέματα που αφορούν τη γειτονιά τους, την κοινότητα, την πόλη τους, το περιβάλλον τους. Συμμετέχουν ενεργά σε δράσεις και σχεδιάζουν παρεμβάσεις. Έτσι, δικαιωματικά παίρνουν μέρος και σε άτυπες συμμετοχικές διαδικασίες ασκώντας με τις αποφάσεις τους πίεση στην εξουσία για τη λήψη αποφάσεων.

Αυτό ήδη γίνεται στην Θεσσαλονίκη, καθώς βλέπουμε κατοίκους μιας γειτονιάς να σχηματίζουν έναν σύλλογο ή ένα σωματείο και να δρουν από κοινού. Στη γειτονιά της νέας ανακαινισμένης πλατείας Χρηματιστηρίου, ο δήμαρχος Μπουτάρης προέτρεψε στα εγκαίνια τους γύρω κατοίκους να συστήσουν σύλλογο με σκοπό την επίβλεψη της πλατείας και τον εντοπισμό βανδάλων, αλλιώς τους είπε πως θα πληρώνουν τις ζημιές από τη τσέπη τους. Δεν ξέρω αν αστειευόταν ο δήμαρχος, με τον ίδιο όμως τρόπο δημιουργήθηκε και ο σύλλογος Φίλων της Νέας Παραλίας, για να την επιβλέπει και να οργανώνει συμμετοχικές δράσεις, όπως να φτιάχνει π.χ. φωλιές για πουλιά.

               Βιωσιμότητα και πολιτισμός – Διεθνές συνέδριο για τη βιώσιμη διαχείριση οργανισμών και φορέων στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.
              Στο συνέδριο συνεργάστηκε το Ινστιτούτο Γκαίτε, ο Μίτος 21, το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Θεάτρου. Οι παρακάτω πληροφορίες που αναφέρουμε αντλήθηκαν και από άλλες σχετικές ιστοσελίδες λόγω της ασάφειας των διατιθέμενων πληροφοριών του εν λόγω συνεδρίου.
Το κεφάλαιο του πολιτισμού και της τέχνης προσπαθεί εδώ να οριστεί και να μπει σε καλούπια που θα ωφελήσουν την Πράσινη Ανάπτυξη, το σεβασμό στο περιβάλλον δηλαδή. Αναφέρονται σε «πράσινα πειράματα» εξεύρεσης πολιτιστικής ταυτότητας ενός τόπου και τη συνδέουν με την τοπική πολιτιστική παράδοση. Και πάλι η παραγωγή πολιτισμού πρέπει να γίνεται μέσω συμμετοχικών διαδικασιών σε τοπικό επίπεδο. Σκοπός είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης και καθημερινών πρακτικών. Οι σύγχρονες τεχνολογίες, οι καινοτόμες δράσεις όπως η εξερεύνηση ενός τροπικού δάσους από μια ομάδα, η ανάδειξη των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς και ιδιαίτερα με ψηφιακό τρόπο, οι βραδιές Μουσείων, τα τοπικά προϊόντα γαστρονομίας, ο εναλλακτικός τουρισμός (συνεδριακός, αθλητικός, ιατρικός κ.τ.λ.), οι Πράσινες Πολιτιστικές διαδρομές, οι διάφοροι Μαραθώνιοι, τα γλέντια σε επίπεδο γειτονιάς. Αυτές είναι καλές και βιώσιμες πολιτιστικές δράσεις, γιατί ξοδεύουν ελάχιστους δημόσιους πόρους.

              Άσυλο και Μετανάστευση στην Ευρώπη -Διάλογος για τις συνέπειες της ευρωπαϊκής πολιτικής και τη βελτίωση της κατάστασης των προσφύγων και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα.
Ένα συνέδριο έγινε στις 16 Ιουλίου του 2014 στη Θεσσαλονίκη στο οποίο συμμετείχαν εκτός από το Χάινριχ Μπελ, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες, το Ινστιτούτο Γκαίτε, η ΜΚΟ SYMBIOSIS, η ΜΚΟ ΑΝΤΟΓΟΝΗ, ο Δήμος Θεσ/νίκης και το EVANGELISCHE KIRCHE, στο οποίο τονίστηκε πόσο δυσαρεστημένοι είναι από την Ευρώπη που οχυρώθηκε πίσω από τη Σύμβαση της Γενεύης, το Πρωτόκολλο της Ν. Υόρκης και τη συνθήκη Σένγκεν. Επίσης, τονίστηκε πως επείγει να δρομολογηθούν ανθρωπιστικές δράσεις για τους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο.

                Εδώ τελειώσαμε τη γενική μας  επισκόπηση γύρω από το περιεχόμενο των προγραμμάτων που υλοποιεί στην πατρίδα μας το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ.
Η γενική μας εντύπωση είναι πως όταν οι ξένοι μιλάνε για μεταρρυθμίσεις, ξέρουν πολύ καλά τι εννοούν. Ζητούν έναν νέο τρόπο σκέψης και ζωής. Έναν τρόπο ταυτισμένο με τη βιωσιμότητα των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος. Έναν τρόπο δράσεων μικρής, τοπικής κλίμακας. Ήρθαν με σκοπό να κάνουν τέτοιες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα ώστε αφενός να εξαϋλωθεί τελείως η αυθύπαρκτη υπόσταση του Έθνους/Κράτους και να μετατραπεί η χώρα μας, από κράτος, σε μια απλή ευρωπαϊκή περιοχή· και αφετέρου να αλλάξει η κοινωνική μας δομή και να στραφεί προς την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία ή Κ.ΑΛ.Ο -όπως αλλιώς λέγεται- με σκοπό να προτρέψει τους πολίτες να συνεργαστούν μεταξύ τους εγκαταλείποντας το κράτος τους στη μοίρα της διάλυσής του, θα λέγαμε, αν και αυτή η διαλυτική σχέση είναι πλέον αμφίδρομη. Μας λένε, με λίγα λόγια, ξεχάστε την ανάπτυξη που ξέρατε. Πάμε για άλλη μικρο-ανάπτυξη που ξοδεύει ελάχιστα σε ενέργεια. Ξεχάστε την κρατική υπόσταση στην οποία ανήκατε, συνεργαστείτε μεταξύ σας απλώς ως άτομα που τυχαίνει να συνευρίσκεστε στο ίδιο μέρος.

            Πηγή: Anapoda.news από σχετική εργασία της Άννας Σεμερτζίδου, μέλους του ΕΠΑΜ περιφέρειας Κεντρ. Μακεδονίας.