Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

Ο Σόρος και οι «μαριονέτες» της ΕΕ



της Αθανασίας Πέτσα

Ένα εσωτερικό έγγραφο της Open Society του Σόρος κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες στα ελληνικά, διαδικτυακά κυρίως, μέσα*. Ο τίτλος και μόνο αυτού του εγγράφου είναι τόσο προκλητικός που είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητο: «Reliable allies in the European Parliament 2014-2019», ελληνιστί «Έμπιστοι σύμμαχοι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2014-2019».

Το περιεχόμενο είναι εξίσου προκλητικό. Πρόκειται για μια λίστα με 226 ονόματα ευρωβουλευτών, μεταξύ τους 6 από την Ελλάδα και 3 από την Κύπρο, τους οποίους το ίδρυμα του Τζ. Σόρος θεωρεί έμπιστους συμμάχους, στην προώθηση των «αξιών» του, μέσω της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Σκοπός αυτού του εγγράφου, ο σχεδιασμός της στρατηγικής προώθησης της εν λόγω ΜΚΟ και γι’ αυτόν τον λόγο δίνονται χρήσιμες πληροφορίες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τα στελέχη της ΜΚΟ στην επιλογή και προσέγγιση των «κατάλληλων» γι’ αυτήν τη δουλειά προσώπων.

Απαραίτητο να διευκρινιστεί εξ αρχής και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι πουθενά μέσα στο έγγραφο δεν αναφέρεται ή δεν υπονοείται χρηματισμός ή εξαγορά αυτών των ευρωβουλευτών. Ούτε ότι υπάρχει ήδη κάποιου είδους συμφωνία για συνεργασία με την Open Society. Στον πρόλογο διαβάζουμε ότι:
«Αυτή η χαρτογράφηση παρέχει στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκής Πολιτικής και στο δίκτυο της Open Society πληροφορίες για τα μέλη του 8ου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τα οποία είναι πιθανό να υποστηρίξουν τις αξίες της Open Society κατά την περίοδο 2014-2019. Περιλαμβάνει 11 Επιτροπές και 26 αντιπροσωπείες, όπως επίσης και τα ανώτερα όργανα διαμόρφωσης αποφάσεων του ΕΚ: 226 ευρωβουλευτές, οι οποίοι είναι, αποδεδειγμένα ή πιθανολογούμενα, σύμμαχοι της Open Society. Η παρουσία ενός ευρωβουλευτή σε αυτήν τη χαρτογράφηση καταδεικνύει ότι είναι πιθανό να υποστηρίξει τη δουλειά της OS. Θα πρέπει να προσεγγιστούν με ανοιχτό πνεύμα: παρότι το πιθανότερο είναι να εργαστούν σε τομείς που είναι ήδη μέσα στα ενδιαφέροντά τους, είναι εξίσου πιθανό να είναι ανοιχτοί στο να ακούσουν και για άλλα θέματα. Πέρα από τη συζήτηση συγκεκριμένων θεμάτων, η OS θα πρέπει να επιδιώξει το χτίσιμο μιας σταθερής και έμπιστης σχέσης με αυτούς τους ευρωβουλευτές».

Όλα στη σφαίρα των πιθανοτήτων και, από αυτήν την άποψη, θα λέγαμε ότι ο τίτλος είναι μάλλον παραπλανητικός, αφού μιλάει για «έμπιστους συμμάχους», σα να τους έχει ήδη. Λογικό πάντως είναι ότι για να τους θεωρεί ο Σόρος «έμπιστους συμμάχους», έστω και πιθανούς, υπάρχει σύμπτωση τουλάχιστον σε κάποιες από τις απόψεις και τις θέσεις τους με αυτές της ΜΚΟ…

Από τους Έλληνες ευρωβουλευτές, βλέπουμε ότι ο «συμπαθής» δισεκατομμυριούχος έχει ξεχωρίσει τους Δ. Παπαδημούλη, Κ. Χρυσόγονο, Μ. Γλέζο, Μ. Κύρκο, Γ. Κατρούγκαλο και Σ. Σακοράφα. Η λίστα συντάχθηκε τον Σεπτέμβρη του 2014 και τότε οι Γλέζος και Κατρούγκαλος ήταν στην ευρωβουλή. Με εξαίρεση τον Μ. Κύρκο που ανήκει στο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, οι υπόλοιποι ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά και εκλέχθηκαν με το ψηφοδέλτιο του Σύριζα.

Ωστόσο, η πολιτική ή ιδεολογική τοποθέτηση των ευρωβουλευτών φαίνεται ότι δεν αποτελεί κριτήριο επιλογής για την ένταξη κάποιου στη λίστα των «έμπιστων», αφού βλέπουμε να υπάρχουν σε αυτήν άτομα από όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα και διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων. Επίσης, τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα των ευρωβουλευτών που είναι στη λίστα είναι τόσο ποικίλα, που περιλαμβάνουν σχεδόν τα πάντα. Κυριαρχούν, φυσικά, στη θεματολογία η μετανάστευση και το προσφυγικό, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, των LGBTQI+, οι ατομικές ελευθερίες κλπ.

Στο προφίλ πολλών ευρωβουλευτών περιλαμβάνονται και επιπλέον πληροφορίες, όπως το πόσο «προοδευτικές» ή φιλελεύθερες είναι οι απόψεις του καθενός (κατά την κρίση των επιτελαρχών της Open Society), το κύρος και η επιρροή του καθενός μέσα στο κόμμα του και γενικότερα στο πολιτικό στερέωμα, η απήχησή του στο εκλογικό σώμα, το αν ήρθε ή είναι πιθανό να έρθει σε σύγκρουση με την κομματική «γραμμή» προκειμένου να υποστηρίξει τις θέσεις του, ή ακόμα και να «αυτομολήσει» σε άλλη παράταξη, με ή χωρίς… ανταλλάγματα. Και βέβαια, το πόσο εύκολο είναι να πειστεί για τη συνεργασία, αλλά και το πόσο αξιόπιστος θεωρείται στο να φέρει εις πέρας τις όποιες δεσμεύσεις αναλάβει.

Για παράδειγμα, στο προφίλ της Margrete Auken από τη Δανία βλέπουμε ότι «αναστάτωσε το κόμμα της όταν πήγε και κάθησε μαζί με τους Πράσινους, αντί με την Ενωτική Αριστερά στην οποία ανήκει το κόμμα της».

O Petri Sarvamaa, χριστιανοδημοκράτης από τη Φιλανδία, «δεν διστάζει να διαχωρίσει τη θέση του από την ομάδα του…»

O Guillaume Balas, από τη Γαλλία, «αψήφησε το μαστίγιο (sic) των Σοσιαλδημοκρατών και αρνήθηκε να υποστηρίξει την πρόταση της προεδρίας Γιούνγκερ, μαζί με άλλους αριστερούς ευρωβουλευτές, θεωρώντας αδύναμη την οικονομική πολιτική του Γιούνγκερ».

Η Adina-Ioana Valean από τη Ρουμανία «άφησε την ομάδα του ALDE (φιλελεύθεροι) για το ΕΡΡ (χριστιανοδημοκράτες) το 2014, με την υπόσχεση της θέσης της αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου».

Ανάμεσα στους υποψήφιους συμμάχους, υπάρχουν τα «σιγουράκια», όπως η φιλελεύθερη Cecilia Wikstrom, από τη Σουηδία, η οποία είναι «σεβαστή φωνή στο κόμμα της και στους αριστερούς ευρωβουλευτές. Παθιασμένη προοδευτική και αποφασισμένη για την προώθηση των αξιών της Open Society

Επίσης και η Renate Weber, φιλελεύθερη από την Ρουμανία, για την οποία μαθαίνουμε ότι είναι «αποφασισμένη για την προώθηση της Open Society. Διστακτικά, άφησε το κόμμα ALDE για να προσχωρήσει στο EPP το 2014 και αποφάσισε να σταματήσει να εργάζεται στην Επιτροπή για τις Πολιτικές Ελευθερίες, εξαιτίας των απόψεων του ΕΡΡ.»
Υπάρχουν όμως και αυτοί που χρειάζεται να… πειστούν, όπως η Marian Harkin, από την Ιρλανδία, η οποία «παρότι είναι φιλελεύθερη και προοδευτική, αντιτίθεται στις εκτρώσεις, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών της χώρας της. Μπορεί ωστόσο να έχει κάποιες προσωπικές, προοδευτικές απόψεις γι’ αυτό το θέμα.» Ή η Mariya Gabriel, από τη Βουλγαρία (ΕΡΡ), η οποία «έχει πραγματικά προοδευτικά αισθήματα και μπορεί να πειστεί να πάει κόντρα στην κομματική γραμμή…»

Αλλά και οι… αμφιβόλου καταλληλότητας, όπως η Yana Toom, φιλελεύθερη από την Εσθονία, η οποία «αρνήθηκε να υποστηρίξει το πρώτο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας τον Ιούλιο του 2014, και μπορεί να είναι υπέρ της Ρωσίας, άγνωστο σε τι βαθμό (και, σε αυτή την περίπτωση, όχι απαραίτητα σύμμαχος της Open Society)».

Υπάρχουν οι… ακριβοθώρητοι, όπως ο Martin Schulz από τη Γερμανία, ο οποίος είναι «εξαιρετικά πολυάσχολος, λόγω των θεσμικών του υποχρεώσεων, αλλά μπορεί να είναι προσβάσιμος για υψηλού επιπέδου συμφωνίες, σχετικά με την καταπολέμηση της ακροδεξιάς, εκδηλώσεις σχετικές με τον ΒΠΠ, ή την καταπολέμηση του αντισημιτισμού».

Αλλά και οι «αδύναμοι κρίκοι» όπως ο χριστιανοδημοκράτης Andrzej Grzyb από την Πολωνία, για τον οποίο το μόνο που έχουν να πουν είναι ότι μπορεί να αποτελέσει «χρήσιμη εφεδρεία» στο κόμμα του. Το ίδιο και η Kathleen Van Brempt, από το Βέλγιο, (στο κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών) για την οποία αμφισβητείται το κατά πόσο θα ασχοληθεί με τις επιτροπές στις οποίες συμμετέχει…

Μια άλλη κατηγορία είναι αυτοί που χρειάζονται… συνεχή επιτήρηση, καθώς χαρακτηρίζονται (εμμέσως, πλην σαφώς) απρόβλεπτοι, ασυνεπείς ή δύσκολοι στη συνεργασία. Εδώ βλέπουμε την Monica Macovei, από τη Ρουμανία (ΕΡΡ), η οποία είναι «αποφασιστικά προοδευτική. Αδιαμφισβήτητα σύμμαχος των αξιών της Open Society. Δεν διστάζει να εναντιωθεί στις οδηγίες της ομάδας της. Μπορεί πάντως κάποιες φορές να χαρακτηριστεί ως «αδέσποτη σφαίρα» με τις δικές τις, ασυμβίβαστες προτεραιότητες.» Τον Juan Fernando Lopez Aguilar, που είναι «κυρίαρχη φωνή στο κόμμα του [Σοσιαλδημοκρατικό] και στην Ισπανία, αλλά ο τυχαίος τρόπος με τον οποίο εργάζεται μπορεί να κάνει περίπλοκη την κοινή δουλειά». Και τον επίσης σοσιαλδημοκράτη Claude Moraes από τη Μεγάλη Βρετανία, ο οποίος «μπορεί να φαίνεται εύκολο να κερδηθεί, αλλά απαιτείται επιπλέον προσπάθεια για να διασφαλιστεί ότι οι δεσμεύσεις θα ακολουθηθούν αποτελεσματικά».

Για τους έλληνες ευρωβουλευτές δεν γίνεται κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο, εκτός του Μανώλη Γλέζου, όπου τονίζεται ότι ήταν πρώτος και με διαφορά σε ψήφους μεταξύ των εκπροσώπων της Ελλάδας και της Σοφίας Σακοράφα, που «αποβλήθηκε από το κόμμα της [ΠΑΣΟΚ] επειδή αρνήθηκε να ψηφίσει τα μέτρα λιτότητας το 2010 και είναι πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα». Όσο για την Κύπρια ευρωβουλευτή Ελένη Θεοχάρους, αναφέρεται ότι «συνδέεται με τους Lions Inernational και τους Rotary International».

Όπως είπαμε και στην αρχή, δεν προκύπτει από πουθενά κανενός είδους ύποπτη συναλλαγή των παραπάνω με την Open Society. Ούτε φαίνεται από αυτό το έγγραφο αν οι προθέσεις της ΜΚΟ για συνεργασία με τους συγκεκριμένους ευρωβουλευτές ευοδώθηκαν ή όχι (η λίστα, θυμίζουμε, συντάχθηκε τον Σεπτέμβρη του 2014). Προκύπτουν όμως, κάποια εύλογα και απολύτως θεμιτά ερωτήματα.

Κατ’ αρχάς προς τους έλληνες ευρωβουλευτές που περιλαμβάνονται στη λίστα:
-       Γνώριζαν ότι τα ονόματά τους περιλαμβάνονται στο εν λόγω έγγραφο, προτού αυτό βγει στη δημοσιότητα από την έρευνα μιας Ιταλίδας δημοσιογράφου;
-       Τώρα που το γνωρίζουν, ποια είναι η θέση τους γι’ αυτό;
-       Από το 2014 που συντάχθηκε αυτή η λίστα μέχρι σήμερα, έγιναν προσπάθειες από την Open Society να τους προσεγγίσει; Αν ναι, για ποια θέματα, με ποιον τρόπο έγινε η προσέγγιση και, κυρίως ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών;
-       Στην τελική, ας μας πουν, συνεργάζονται ή όχι με την ΜΚΟ του Σόρος; Αν όχι, θα βγουν να διαχωρίσουν τη θέση τους και να διαλύσουν την όποια υποψία; Αν ναι, ας μας πουν σε ποιους τομείς και, κυρίως, ποια είναι η συνεισφορά της Open Society σ’ αυτήν τη συνεργασία;
-        
Αρκετές απορίες δημιουργούνται και για την Open Society, για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, για το πόσο δικτυωμένη είναι και σε πόσο «υψηλά» επίπεδα έχει απλώσει τα δίχτυα της. Τι προσφέρει από τη μεριά της σε αυτές τις «συνεργασίες»; Με ποιους τρόπους επιχειρεί να πείσει τους «δύσκολους», πώς υλοποιείται και τι περιλαμβάνει η  όποια συνεργασία;

Και το… κερασάκι στην τούρτα: Το είδος των πληροφοριών που συλλέγει η ΜΚΟ και ο τρόπος με τον οποίο σχολιάζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ευρωβουλευτών, θυμίζει αφεντικό που αξιολογεί τους υπαλλήλους του ή μάστορα που επιθεωρεί τα εργαλεία του. Αυτό, κατά την ταπεινή μας αντίληψη, είναι τουλάχιστον προσβλητικό για τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των χωρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όσο κι αν έχουν συνηθίσει τον ρόλο της μαριονέτας σ’ αυτόν τον διακοσμητικό – και ελάχιστα αποφασιστικό – θεσμό, (του οποίου ο μόνος λόγος ύπαρξης είναι να δίνει μια επίφαση «δημοκρατίας» σ’ αυτό το φασιστικό, υπερεθνικό μόρφωμα που λέγεται ΕΕ) όλοι τους προσπαθούν να διατηρήσουν την εικόνα του «σοβαρού» και «αξιόλογου» πολιτικού παράγοντα. Άλλωστε, η ταπείνωση του να είσαι μαριονέτα της ΕΕ και να συμβάλλεις στην υποδούλωση και την καταστροφή της ίδιας σου της χώρας, έρχεται με υψηλό αντίτιμο, τον παχυλό μισθό και τα προνόμια του ευρωβουλευτή. Άραγε, η ταπείνωση του να θεωρείσαι φερέφωνο του Σόρος έχει ανάλογο αντίτιμο;

*    Sibilla, resalto, κ.ά.

Η Αθανασία Πέτσα είναι μέλος της Τ.Ο. Δυτικής Θεσσαλονίκης και του Εθνικού Συμβουλίου ΕΠΑΜ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου